Bülbül güle konar, kan olur bedeni, gül kırmızı olur kırılır dikenleri. Bülbül feryad eder, ağlar yüreği. Acı çeker ikisi de, özgür olur ikisi de. Ben seyyah-ı aşk bülbüle rastladım bir köşede, derdini dinledim, ağladım. Derdimi anlattım, sahinin içinde sahipsiz ettim.
Seher vakti duydum, bülbülün feryadını
Gittim yanına, bu ne güzel feryad
Bülbülüm feryadım güle
Sesim ağlar feryadım güle
Haberi var mı gülün, dikeni batar yüreğine
Ne fark eder duysa beni, utanır ettiğinden
Boynunu büker, gülün kırmızısı benim dedi
Bülbül kesti feryadı, kırmızıya döndü rengi
Seyyahım yollara aşık, yollar çağırır beni her dem. Duramam yerimde gezerim, karşıma çıkan her dönemeçte bir sevda öyküsü karşılar beni. Korkma derim sevenlere. Ben aşkın seyyahıyım.
Seyyahım yollar beni çağırır, kalamam yerimde
İsrafil üfürdü sur’a kıyamet koptu. Gök yarıldı, yıldızlar etrafa saçıldı, denizler akıtıldı. Ruhuma aşkından üfürüp, can verdiğin bu bedenim, sur’a üfürdüğün ruhum ile bir son bulur. Aşkının ateşi yakar canımı, varlık sahasında yokluk ruhu olurum. Seyyah olmuş gezerim aşkın çilesinde.
Ruhuma aşkından üfledin
Çamurdum can oldum
Bana aşkı sen öğrettin bu çile yolunda. Sevmeseydim seni böyle delice ben hiç kendimi bulamazdım. Senin varlığınla varım ben. Senin yokluğunla yokum ben. Sen benim her şeyimsin. Anamsın, babamsın, çocuğumsun, yarimsin. Kenan ilinde kaybettiğim Yusuf’umsun.
gönlümdeki putları yıkmıştın
kırmıştın tüm kalpleri
Bakmak mı zor, görmek mi, yoksa aşık olmak mı? Aşık olan görse de, okuyabilir mi? Okuyan insan dinleyebilir mi? Okuyan insan dinletebilir mi? Peki ya dinleyen insan ne yapmalı? Peki ya dinleyen insan nereye gitmeli? Ne olmalı?
öyle sevmişim ki seni
sen olmuşum.
aynalara bak!
gör beni!
gör kendini!
Aklımda binlerce soru aşka dair, aklımda binlerce soru insana dair, aklımda binlerce soru O’na dair. Kimim ben?Neyim ki? Nerden geliyorum? Nereye gidiyorum? Bu yollar, bu yolculuklar neden? Yaşamaktan maksadım ne? Bu can neden var? Neden ruhumu doyuramıyorum canımın azığıyla? Noktanın sonsuzluğu yanında, deryada bir yağmur damlasıyım. Olmaya çalıştığım tek şey. Bir HİÇ…GGGG
sevgilim
aşkım
aşkına düştüm
hasretine kapıldım
Sen var ya sen, kaderim şaştı senin yüzünden, yoldan çıktım senin yüzünden. Fırıncının elindeki hamura döndüm. Şekilden şekile girer oldum. Konuşturma fazla beni, dudaklarım yakacak kelimeleri.
sen var ya
aşk oklarını
şimdiden saplamaya başladın yüreğime
Bıçağın altındaki Hz. İsmail’in imanına sahip olmalı herkes, Nemrut’un ateşe attığı Hz. İbrahim’in imanına sahip olmalı herkes. Günah işleyen Hz. Adem’in imanına sahip olmalı herhes, tevbe toprağında sürüklenen.
Var mı aşkını Hakka kurban eden
Bugün İsmail benim
Var mı kendini aşk ateşine atan
Bugün İbrahim benim
Var mı kendini İsmail’e kurban eden
Bugün kurbanlık benim
Var mı kendini çöllerde bulan
Bugün Adem benim
Var mı cehennemden dağlar yapan
Bir insan geçmişi ve geçmişini unutmamalıdır. Ama asla geriye doğru adım atmamalıdır. Geriye doğru atılan bir adım varsa da ilerlemek için olmalıdır. Geriye doğru adım attıkça, geleceğimizde geri kalır.
Hayatta adımlarınızı asla geriye doğru atmayın.
Ali Özdemir
Çocuktum, farkında olmadan sana alıştım, önce sevdim, büyüdükçe aşık oldum sana. Önceleri ikimiz birbirimizden habersizdik, ya da biz öyle sanıyorduk. Sonra sen gittin. Her yerde yokluğun kaldı bana miras. Anladım ki.İkimiz birbirimizden habersiz değildik.
İkimiz birbirimizden habersizdik