♥Zaman sevgiyi arttırmaz artan şey alışkanlıklardır. Zaman insana alışmayı öğretiyor. Sevmek alışmak, sevmemek ise alışmaya direnmektir.♥
Zaman geçtikçe daha iyi anlıyorsun. Hiçbir şeyi eskisi kadar sevmediğini.
Charles Bukowski
Yaşamak aynı toprak üzerinde
İdeolojisiz alabildiğine hür düşünceyle
İşkencesiz, barış dolu milyonlarca yürekle
Yaşamak yıkıp bütün tabuları
Sevgi selinde kulaç atarcasına inatla
Alkışlayıp her onurlu duruşu
Yaşamak bir Nazım şiiiri gibi
Bir Ahmet Arif yüreğiyle dokunmak beyaz sayfalara
Arif Nihat Asya’ca bayraklaşmak her destansı dizede
Yaşamak kollarından asılıp hayata
İnançla dirençle koşuşuturmak namuslu bir ekmeğin peşinde
Çözebilmek bütün kördüğümleri
Yaşamak yaşatmaktır kültürü töreyi ,ananeyi
Türkü olup tellere dökmektir nazlı yarin zülfünü
Yaşamak yaşayanı mutlu kılmaktır
Dokunmaktır her bebeğin gıdasına
Öpmektir her annenin ayaklarının altını
Üsküdar’da bir gece vakti yalnızlığı taşıyorum
Omuzlarımda.
Gündüzün tüm ihtişamından uzak,
Ürkek baykuş sesleri kaplıyor yüreğimi.
Gökyüzünden yıldızlar dökülüyor avuçlarıma,
Kurumuş birkaç yorgun yaprak geçiyor önümden.
Rüzgâr hiç olmadığı kadar telaşlı esiyor
Ve senin adımların bölüyor yalnızlığımı.
Uzaktan çok uzaktan taşıyor ay,
Parıltısını gözlerinin.
Toprak bir güvercin kanadı yumuşaklığında bu akşam
Ayrılık pek bişey değil sevgilim
Ayrılık sobanın önünde nasırlaşmış bir çift baba eli
Ayrılık sokaklardaki dilencilerin kör gözlerinde gezmektir
Sokaklar ki paçavralar giymiş göçmen çocuklarıdır
Sokaklar ki kız çocuklarının elindeki kırık bebeklerdir
Her ayrılık, her sokak, her göçmen, her kırık bebek
Senden bir iz taşır.
Bahadır Mert Demirkazık