Nasıl anlatsam bilemiyorum bu sevdayı sana, öyle sarhoş oldum ki içim kıpır kıpır, ben eskiden böyle değildim, ben bu hale nasıl geldim bilemiyorum, her yer karanlık ve soğuk belki ama benim içimde sımsıcak bir güneş var.
Nasıl anlatsam bilemiyorum içim içime sığmıyor
Zaman durman zamanı değil ey insan, bu zamanda çalışmak gerek her zaman. Kalk ve uğraş bul kendine. Hayatın boyunca didin, durmadan düşün, akıllı ol ve ara, aradığını bul ve ona doğru koş. Bulduğun zaman al onu ve dünyaya haykır insanlığı.
Uğraş, didin, düşün, ara, bul, koş, atıl, bağır. Durmak zamanı geçti, çalışmak zamanıdır.
Tevfik Fikret
Bir an olsun uyutmaz beni hiçbir zaman, sevgilinin düşleri her zaman apaydınlıktır. Güneşleri buharlaştıran bir gülüşü var. Güldürür, ağlatır beni ve güldürür, konuşturur beni. Söylemeden tek bir söz hayata alıştırır beni.
Göz kapaklarımın üzerinde ayakta duruyor
Yaşım kırka dayandı, saçım sakalım hep ağardı, gönlüme kara bir ateş düştü, mahşer günü ben neyleyim, senin rahmetine muhtacım. Halim perişan olmuş, ne kadar çok günahım var, ben neyleyim ey dostlar.
Otuz yedi yaşa girdim, uyanmadım
Konuşmak, anlatmak gerekir her zaman iyiliği, doğruluğu ve de dürüstlüğü. Çok konuşmak ise insana hiçbir zaman fayda vermez. Çok konuşan insan genellikle boş konuşur. Boş konuşan insanın ise başı belaya girmekten kurtulamaz. Söz zamanında ve yerinde söylendiği zaman güzel olur.
171 Çok sözden fazla fayda görmedim; amma söylemek de faydasız değildir.
Yusuf Has Hacib
Kutadgu Bilig
Yetmez kurtulamazsın bu hayattan seni yakalarlar, acımazlar, kanadını koparırlar, öylece durma inatçı gururun karşısında, biliyor musun? Aslında bu işte bir yalnızlık var, aslında bu işte bir yanlışlık var.
Giderek acı vermez
Seni düşünmek ne güzel şey sevgili. Aklımdan bir an olsun çıkmıyorsun. Hani akla gelen başada gelirdi. Ne geldiğin var yanıma, ne aradığın var beni. Yalnızlığa mahkum ettin beni.
Akıla gelen, başa gelir diyorlar ya, yalan! Öyle olsa, milyonlarca sen düşerdi başıma.
Cemal Süreya
Ellerini ellerimde bir kelebek gibi çırpınırken gördüm. Senin dost elini bir anda götürüverdi bir dağ rüzgarı. Sesin hala kulaklarımda bir kilise çanı gibi her şafakta senin sesini beklerim.
Düşümde gördüm ki alıp götürüyorsun beni
Beyaz bir patika üzeri
Üzgün, kızgın, yılgın ağlıyordu ama neden ağladığını bilmiyordu. Bu içinde hissettikleri öyle bir boşluktu ki bomboş kalmıştı evreni boş insanlar yüzünden. Yavaşça kalktı ve gözlerime baktı. Aynı bendim, ayna bendim. Kırıldı ve toprak oldu.
Üzgündü