Ömrümüz aramakla geçmiş, ömrümüz kovalamak ile geçmiş, son demde anladığımız şey aradığımız şey yanı başımızda imiş, meğerse insan hayatı boyunca en uzak yerlerde bile kendini ararmış.
Aramayı ve kovalamayı bıraktığımdan beri, bulmayı öğrendim.
Friedrich Nietzsche
Hiç ummadığın anda dünyanın bütün zorluklarının üstüne üstüne geldiğini hissettiğin o umutsuzluğun en dip noktasında, bütün duvarlar bir ışık parçası sayesinde yıkılır ve bütün umut kapıları bir anda açılır. Yeter ki sen yarından vazgeçme.
Bilakis onca sınırın, onca yalçın duvarın
Oldukça itici kapısı aniden açılır
Ancak sabık kayanın muradıdır yarın
Her nefer kolay ve densiz alınır
Buluttan, sisten, sağanaktan yalın
Alır bizi, kendisiyle, zan onunla aşılır
Hoş tanırsınız, alçak uçar tüm kuşaklarda
Bir kanatlanma ve çağlar arkamızda
Johann Wolfgang von Goethe
Yetişkin bir insanın %60-70’i sudur. Erkeklerdeki su oranı kadınlardakine, şişmanların su oranı zayıflara göre daha fazladır. Yaş ilerledikçe de vücut suyunda azalma görülür. Su besinler, içeceklerle ve sindirim yoluyla vücuda alınır. Vücuda alınan su sindirim sisteminde emildikten sonra kana geçer. Kan dolaşımı ile vücuda dağılır ve kılcal damarlardan çıkarak doku sıvısını oluşturur. Hücre içinde bazı kimyasal reaksiyonlara katıldıktan sonra tekrar hücre dışına çıkar ve tekrar doku sıvısına dönüşür. Dokulardan kan dolaşımına katılır. Kan dolaşımı aracılığı ile böbreklere gelerek önemli bir kısmı idrar olarak vücut dışına atılır.
Kapına bir dilenci gibi gelmiş olabilirim ama bir kral olarak döneceğim. Sen bu dilencinin muhabbetine aşık olacaksın, yaptığın her şeye pişman olacaksın, gözyaşların ise benim tesellim olacak.
Yüzümün sakallı, saçlarımın dağınık
Giyimimin sefil olduğuna bakma
Ben kapına bir dilenci gibi gelmedim
Hatta muhabbetini bile sadaka gibi istemiyorum
Hakaret edilmiş duygularımın
Aşağılanmış kalbimin öcünü almak için geri döndüm
Sana günahlarından dolayı acı çekmeyi öğreteceğim
Pişman olacaksın
Çile verici gözyaşlarını görmek benim tesellim olacak
Anlayacaksın ki
Sen benim her şeyimsin, varlığımsın, yokluğumsun sen. Ben bu hayata seninle doğmuşum, ben bu hayatı senin yüzünden terkederim. Hayat sen varken yaşamaya değer, yüzüm seninle aydınlanır, sensiz ben karanlıktayım. İyi ki varsın sen.
Sen varken doğuyor
Sen yokken batıyorum
Hayat sen varken yerli yerinde
Sen varken aydınlıkta
Sen yokken karanlıktayım
Özgür Türkmenoğlu
Zaman zaman aklıma geliyor diyorum herkese, yalan söylüyorum inanma sözlerime, gözlerine bakıp da unutmak mümkün mü seni?
Zaman zaman aklıma
Geliyorsun dese de şair
İnanma sakın sözlerine
Yüzündeki tebessümü
Gözlerindeki ışığı
Görüpte unutmak
Mümkün mü seni
Tuğrul ÖzdemirGGGGOCAK 2002
Yaralarımı azdıran Yaradanın armağanıydı yaralarım, Aşk meydanında kan kırmızı kalmıştım öylece yalnız başıma, hangi makam kandırabilir ki beni, hangi mevki yakışır bana, Ey! Aşk yolunda beni şehit yazan şahit, Aşk için ölmüşüm çok mu?Ey bu aşkın hasreti! Vuslatı biliyor musun? Yakınında uzak olmak Hasreti biliyor musun? Vuslata doğru yürümek Ey bu aşkın sahibi! Biliyor ve sınıyorsun
Ya Rahman! Ya Rahim olan! Sen esirgeyen ve bağışlayansın, beni affet, beni bağışla, hatalarımdan dolayı beni cezalandırma. Sen merhametlilerin en merhametlisisin.
Allahım! Beni bağışla, bana merhamet et, beni cezalandırmaktan vazgeç ve beni affet, şüphesiz Sen çok bağışlayan, çok merhametli olansın.Hz. Muhammed (s.a.s)(İbn Ebi Şeybe, “Dua”, 1, No: 29148)
Yunus suresi, 109 ayet olup, 40, 94, 95 ve 96. ayetler Medine’de, diğer ayetler ise Mekke’de nazil olmuştur. 98. ayette Hz. Yunus’un kavminden bahsedildiği için bu sureye Yunus suresi denilmiştir. Mekke halkı, kendi içlerinden bir kişinin peygamber olabileceğine inanamıyor ve ”Allah, Ebu Talib’in yetimi Muhammed’den başka bir peygamber bulamadı mı?” diye soruyorlardı. Hiç olmazsa hatırı sayılır, zengin ve makam sahibi birisinin peygamber olmasını daha uygun olacağını düşünüyorlardı. Bu sure bu yüzden inmiştir.
Bir masaldı aşkımız sislerin bulutların arkasında, bir akşam ansızın bitiverdi her şey biranda yok oldu, beyhude geçti o kadar yıl silindi gitti bütün hatıralar, şimdi geride kalan bir avuç dolusu yalan.
Bir masaldı aşkımız sisler bulutlar ardında
Bir akşam bitiverdi her şey yokoldu bir anda
Beyhude geçti yıllar silindi hatıralar
Geride bir avuç yalan
Hüzün dolu geceler buğulu pencereler
İnsan beyni bir kazan değildir, gelişigüzel doldurulmaması gerekir. İnsan beyni ateşe benzer onu nasıl yakacağımızı bilmeliyiz.
Zihin, doldurulması gereken bir kazan değil, tutuşturulması gereken bir ateştir.
Plutarkhos
Tutmaz olur bir gün tutan ellerin, çürür şu yalan söyleyen dillerin, sevip kazandığın o güzelim malların, varislere kalır bir gün haberin bile olmadan.
Vaktinize hazır olun
Ecel varır gelir Birgün
Emanettir kuşa canın
Sahib vardır alır birgün
Nice bin kerre kaçarsın
Yedi deryalar geçersin
Pervaz vuruban kaçarsın
Ecel seni bulur birgün
İş bu meclise gelmeyen
Anıp nasihat almayan
Yalnızlık hep bana gelir akşamları hüzün doğar ruhuma, gitmek bilmez bu yalnızlık hüzündür bana kalan. Geceler seninle aydınlanır, kararır sensiz sabahlar, bu namussuz akşamlar seni benden ayırdılar.
Yalnızlık bize gelir
Geldiği gibi gitmez
Mutluluk bir çiçektir
Bastığın yerde bitmez
Geceler ferah senle
Kapkara sensiz sabah
Evrensel eşitlik ilkelerine göre yeryüzünde yaşayan bütün insanlar eşittir. Ne yazık ki bazı insanlar zamanla daha eşit hale gelmişler ve kendilerini diğer insanlardan üstün görmeye başlamışlardır. İslamiyette üstünlük takva ile olmasına rağmen en eşit insanlar da müslümanlar olmuştur. Kutsal Kitaba göre hareket eden insanlar azaldığından zengin bile olmalarına rağmen şu an dünyadaki en geri kalmış toplumlar İslam toplumlarıdır.
Susmak en büyük erdemdir. Çok konuşan insan çok yanılır ve çok hata yapar. Çünkü insanın başına ne gelirse dilinden çıkan kelimeler yüzünden gelir. Söz yeri geldiğinde söylenmelidir. Az ve öz konuşmak en büyük ibadetlerden biridir. Bu şiir susarak konuşanlar ve susarak sevenler için yazılmıştır.
En büyük engeliydi susmak
Kalbine sessiz gelen kelimelerin
Yüreğinde demlediği düşünceleri
Süzülüp giderdi şehla bakışlarla
Dumanında tüten engellere
Sevdalı türkülerini tüttürür
Parsel parsel eylerdi dünyayı
Ömrümüz aramakla geçmiş, ömrümüz kovalamak ile geçmiş, son demde anladığımız şey aradığımız şey yanı başımızda imiş, meğerse insan hayatı boyunca en uzak yerlerde bile kendini ararmış.
Aramayı ve kovalamayı bıraktığımdan beri, bulmayı öğrendim.
Friedrich Nietzsche
