Ömrümüz aramakla geçmiş, ömrümüz kovalamak ile geçmiş, son demde anladığımız şey aradığımız şey yanı başımızda imiş, meğerse insan hayatı boyunca en uzak yerlerde bile kendini ararmış.
Aramayı ve kovalamayı bıraktığımdan beri, bulmayı öğrendim.
Friedrich Nietzsche
Hiç ummadığın anda dünyanın bütün zorluklarının üstüne üstüne geldiğini hissettiğin o umutsuzluğun en dip noktasında, bütün duvarlar bir ışık parçası sayesinde yıkılır ve bütün umut kapıları bir anda açılır. Yeter ki sen yarından vazgeçme.
Bilakis onca sınırın, onca yalçın duvarın
Yetişkin bir insanın %60-70’i sudur. Erkeklerdeki su oranı kadınlardakine, şişmanların su oranı zayıflara göre daha fazladır. Yaş ilerledikçe de vücut suyunda azalma görülür. Su besinler, içeceklerle ve sindirim yoluyla vücuda alınır. Vücuda alınan su sindirim sisteminde emildikten sonra kana geçer. Kan dolaşımı ile vücuda dağılır ve kılcal damarlardan çıkarak doku sıvısını oluşturur. Hücre içinde bazı kimyasal reaksiyonlara katıldıktan sonra tekrar hücre dışına çıkar ve tekrar doku sıvısına dönüşür. Dokulardan kan dolaşımına katılır. Kan dolaşımı aracılığı ile böbreklere gelerek önemli bir kısmı idrar olarak vücut dışına atılır.
Kapına bir dilenci gibi gelmiş olabilirim ama bir kral olarak döneceğim. Sen bu dilencinin muhabbetine aşık olacaksın, yaptığın her şeye pişman olacaksın, gözyaşların ise benim tesellim olacak.
Yüzümün sakallı, saçlarımın dağınık
Giyimimin sefil olduğuna bakma
Ben kapına bir dilenci gibi gelmedim
Hatta muhabbetini bile sadaka gibi istemiyorum
Hakaret edilmiş duygularımın
Aşağılanmış kalbimin öcünü almak için geri döndüm
Sana günahlarından dolayı acı çekmeyi öğreteceğim
Pişman olacaksın
Çile verici gözyaşlarını görmek benim tesellim olacak
Anlayacaksın ki
Sen benim her şeyimsin, varlığımsın, yokluğumsun sen. Ben bu hayata seninle doğmuşum, ben bu hayatı senin yüzünden terkederim. Hayat sen varken yaşamaya değer, yüzüm seninle aydınlanır, sensiz ben karanlıktayım. İyi ki varsın sen.
Sen varken doğuyor
Zaman zaman aklıma geliyor diyorum herkese, yalan söylüyorum inanma sözlerime, gözlerine bakıp da unutmak mümkün mü seni?
Zaman zaman aklıma
Yaralarımı azdıran Yaradanın armağanıydı yaralarım, Aşk meydanında kan kırmızı kalmıştım öylece yalnız başıma, hangi makam kandırabilir ki beni, hangi mevki yakışır bana, Ey! Aşk yolunda beni şehit yazan şahit, Aşk için ölmüşüm çok mu?
Ey bu aşkın hasreti!
Ya Rahman! Ya Rahim olan! Sen esirgeyen ve bağışlayansın, beni affet, beni bağışla, hatalarımdan dolayı beni cezalandırma. Sen merhametlilerin en merhametlisisin.
Allahım! Beni bağışla, bana merhamet et, beni cezalandırmaktan vazgeç ve beni affet, şüphesiz Sen çok bağışlayan, çok merhametli olansın.
Hz. Muhammed (s.a.s)
(İbn Ebi Şeybe, “Dua”, 1, No: 29148)
Yunus suresi, 109 ayet olup, 40, 94, 95 ve 96. ayetler Medine’de, diğer ayetler ise Mekke’de nazil olmuştur. 98. ayette Hz. Yunus’un kavminden bahsedildiği için bu sureye Yunus suresi denilmiştir. Mekke halkı, kendi içlerinden bir kişinin peygamber olabileceğine inanamıyor ve ”Allah, Ebu Talib’in yetimi Muhammed’den başka bir peygamber bulamadı mı?” diye soruyorlardı. Hiç olmazsa hatırı sayılır, zengin ve makam sahibi birisinin peygamber olmasını daha uygun olacağını düşünüyorlardı. Bu sure bu yüzden inmiştir.
Bir masaldı aşkımız sislerin bulutların arkasında, bir akşam ansızın bitiverdi her şey biranda yok oldu, beyhude geçti o kadar yıl silindi gitti bütün hatıralar, şimdi geride kalan bir avuç dolusu yalan.
Bir masaldı aşkımız sisler bulutlar ardında