Hiç bir zaman düşünmedim sonumu, sonsuz bir hayat yaşayacakmış gibi yaşadım ve yaşlandım. Şimdi sona yaklaştım. Elbette biliyorum ki bugün ağlıyorsam yarın bir gün mutlaka güleceğim. Elbette önce çekip gideceğim buralardan, sonra sana geri döneceğim.Güneş her akşam batıp her gün doğuyorsa Çiçekler solup solup tekrar açıyorsa En derin yaralar kapanıyorsa En büyük acılar unutuluyorsa
Her canlı gibi insan da, karşılaştığı etkiye tepki veren bir varlıktır. Bazen öfkeleniriz, bazen bağırırız, zaman zaman içimize atarız, kızarız, küseriz ve suçun büyüklüğüne göre çok çeşitli tepkiler veririz. Çoğu zaman bu kızgınlıklarımızı nefret kademesine bile taşırız. Oysa suçu ve suçluyu bağışlayarak kalbimize giren kin tohumlarının bedenimizi zehirlemesinden kurtulabiliriz. Ya da tam tersi bir durumda yani suçlu olduğumuz zaman kırdığımız insandan özür dileyerek egolarımızı yenip kendimizi özgürleştirebiliriz.Suçu bağışlayan asildir, ancak özür dileyen daha asildir.Alphonse Daudet
Ne kadar günahkar olursan ol, kendini ne kadar suçlu hissedersen hisset, hiç bir zaman aklından çıkarma, seni yaradanın rahmeti sonsuzdur. Verdiğin her sözü bozsan bile her zaman O’na yönel ve af dile, O’nun kitabında umutsuzluk yoktur, ne zaman ve nasıl istersen O’na git.
Gene gel, gene
Ne olursan ol, ister kafir ol
İster ateşe tap, ister puta
İster yüz kere tövbe etmiş ol
İster yüz kere bozmuş ol tövbeni
Umutsuzluk kapısı değil bu kapı
Nasılsan
Öyle gel
Mevlana Celaleddin Rumi
Garip kaldım şimdi senin yüzünden bu gurbet ellerde, ben gönlümü çalan vefasız yardan ayrıldım, gece gündüz ağladım Mecnun gibi ıssız çöllere düştüm, Ferhat gibi Şirin yardan ayrıldım.
Değmen benim gamlı yaslı gönlüme
Ben bir selvi boylu yardan
Ayrıldım, ayrıldım, ayrıldım oy
Evvel bağban idim dostun bağında
Talan vurdu ayva nardan
İki kişinin bildiği sır değildir. Hayatta en zor şeylerden biri sır tutmaktır. Bir sır ancak tek başına tutulur. İkinci bir kişiye o sır ulaşırsa eğer o sırrın dağıtımı çabuklaşır.
Üç kişi, ancak aralarından ikisi ölürse bir sırrı muhafaza edebilir.
Benjamin Franklin
Yaralı bindi yaralı düşler gemisine yara bere içinde, bütün yaralarını ruhuna sardı. Masmavi bir denize bakıp, bomboş bir hayatın kenarında yaralı ruhuna bir aşk aradı. Bütün düşleri yaralıydı ve yaralı düşler gemisinde batıyordu.
hayatın kenarında boş duran
gözleri mavi karanlığa
yıllarca bir ses bir ışık uğruna
işledi sessizliği ruhuna
uykuları bölen deniz kabuslarını
yaralı tayfa misali sarıp ruhuna
Topraktan gelmek toprağa gitmek, ölmek bir şair gibi isyan dolu hayatı kimsesiz bırakmak. Ne ismin kalır geride ne bir evin olur. Mana veremezsin yaşananlara söversin yüzünü yalayan rüzgara. Ağıtlar tek kişiliktir. Çünkü şairler yalnız ölür.
İsimsiz evsiz öldü şair
Kimsesiz eskimiş bir sayfada
Manasız adressiz hayata
Söverek gitti garip kalan sessizliğine
Ne yana baksa toprak karaydı
Eksik bir cümleydi feryadı
Bıraktı askılığa ruhunu
Üstsüz sorulara eş
Yirmi yedi yaşına girdiğim zaman Pir’imi buldum, her ne gördüm ise ondan bir perde ile bu sırrı örttüm, pirimin eşiğine yaslanarak uyudum, ayak izlerini öptüm. Bu sebepten Hakk’ın merhametine sığınıp geldim.
Cenazemin arkasından taşlar atın
Ayağımdan tutup sürüyerek kabre götürün
Hakk’a kulluk kılmadın deyip çekiştirip tepin
O sebepten Hakk’a sığınıp geldim ben işte
Günah ile yaşım yetti yirmi beşe
Sübhan Rabbim, zikr öğretip göğsümü deş
Göğsümdeki düğümleri sen kendin çöz
O sebepten Hakk’a sığınıp geldim ben işte
Söz kılıçtan keskin bir silahtır. O yüzden sözü kullanan sözüne dikkat etmelidir. Yanlış söz insanın hayatına mal olur. Dilini ağzında tutamayan hayatını da elinde tutamaz.
167 Sözüne dikkat et, başın gitmesin; dilini tut, dişin kırılmasın.
Yusuf Has HacibKutadgu Bilig
Bize verilmiş bir hayat vardı, birde gözlerindeki bu benim sonsuz yalnızlığım, artık yalnız kalmak istemiyorum, bildiğin gibi değilim, kimseler bilemez seni, benim seni bildiğim kadar, gel bırakma ellerimi, gel yalnızlığa terketme beni.Kimseler bilemez beni Senin bildiğin kadar İçinde yan yana uyuduğumuz Gözlerin Benim insan parıltılarıma Dünyanın gecelerinden daha iyi bir gelecek hazırladıİçinde uçtuğum gözlerin Yolların gidişine
Tövbeler etsem seni aramak için düşsem yoluna, günahlarım bırakmaz peşimi girer hemen koluma, sonunda kul oldum köle oldum senin gibi kötü kuluna, şimdi ayaklar altında kaldım sürünüyorum. Döndürsene beni senin yoluna Kahreden dünyamda sürünüyorum Huzursuz geceler korkulu düşler Bakta gör halimi sürünüyorum Ne bir sevenim var ne seven bir kalbim Ellerim bağrımda perişan kaldım Birgün değil sana hergün yalvardım
İnsan ölümlü bir varlıktır. Doğar, büyür ve ölür. Yani her şey gibi insan hayatı da başlar ve biter. Önemli olan başlangıç ve son değildir, önemli olan yaşamaktır. Yaşadığının farkına varabilmektir.
Hayat başlar ve biter. Nasıl başlayıp nerede sona erdiği değil, ikisi arasına neler sığdırılabildiğin önemlidir. Amin Maalouf
Ne delikanlı yanardın içimde bir zamanlar, başımı alıp gittiğim için ziyan ettim sevdalarımı, söyleyemem kimseye ben acılarımı hep içime içime atarım, ölmüyor insan acıdan sabret ben bunu da atlatırım.
Eğdirmem başımı kimselere ama sana yerle bir oldum
Giderim uzaklaşırım her zaman, ilk kez dönüp durdum
Ağladım içime attım herşeyi biriktirdim
Gecikmeli coştum taştım bu yüzden de duruldum
Korkumdan bir kere bile seni aramadıysam
Yönsüzüm sensiz, sebebi bir yere konamadıysam
Unutmadım nedeni hiç bir aşka sığamadıysam
Saygımdan biraz da seni unutmaya kıyamadıysam
Bu dünyanın kendisi bir yalan olduğu gibi üzerinde yaşayanlar da birer yalan olabilir, ama başka bir insan için onu ayakta tutan ve yaşama bağlayan tek gerçek olabiliriz.
Bu dünya için sıradan bir yalan olabilirsin ama belki de birisi için, onu hayata bağlayan tek gerçeksin. Lev Nikolayeviç Tolstoy
Sen benim terk ettiğim en güzel şehirsin, düştüğüm çukura kurtarmak için uzanan ellerimsin, hiç tutumadığım giden yolcularımsın, sen benim kovulduğum cennetim, ayrı düştüğüm Havva’msın.
Hep aynı sessizlikle geliyor gece
Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine
Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde
Anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime
Sen benim yarım kalan cümlelerimsin
Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim
Sen benim hiç ısınmayan ellerimsin
Hiç unutamayan, unutmayan o kalbim
Hiç bir zaman düşünmedim sonumu, sonsuz bir hayat yaşayacakmış gibi yaşadım ve yaşlandım. Şimdi sona yaklaştım. Elbette biliyorum ki bugün ağlıyorsam yarın bir gün mutlaka güleceğim. Elbette önce çekip gideceğim buralardan, sonra sana geri döneceğim.
Güneş her akşam batıp her gün doğuyorsa 
Her canlı gibi insan da, karşılaştığı etkiye tepki veren bir varlıktır. Bazen öfkeleniriz, bazen bağırırız, zaman zaman içimize atarız, kızarız, küseriz ve suçun büyüklüğüne göre çok çeşitli tepkiler veririz. Çoğu zaman bu kızgınlıklarımızı nefret kademesine bile taşırız. Oysa suçu ve suçluyu bağışlayarak kalbimize giren kin tohumlarının bedenimizi zehirlemesinden kurtulabiliriz. Ya da tam tersi bir durumda yani suçlu olduğumuz zaman kırdığımız insandan özür dileyerek egolarımızı yenip kendimizi özgürleştirebiliriz.
Suçu bağışlayan asildir, ancak özür dileyen daha asildir.
Alphonse Daudet
Ne kadar günahkar olursan ol, kendini ne kadar suçlu hissedersen hisset, hiç bir zaman aklından çıkarma, seni yaradanın rahmeti sonsuzdur. Verdiğin her sözü bozsan bile her zaman O’na yönel ve af dile, O’nun kitabında umutsuzluk yoktur, ne zaman ve nasıl istersen O’na git.
Gene gel, gene
Garip kaldım şimdi senin yüzünden bu gurbet ellerde, ben gönlümü çalan vefasız yardan ayrıldım, gece gündüz ağladım Mecnun gibi ıssız çöllere düştüm, Ferhat gibi Şirin yardan ayrıldım.
Değmen benim gamlı yaslı gönlüme
İki kişinin bildiği sır değildir. Hayatta en zor şeylerden biri sır tutmaktır. Bir sır ancak tek başına tutulur. İkinci bir kişiye o sır ulaşırsa eğer o sırrın dağıtımı çabuklaşır.
Üç kişi, ancak aralarından ikisi ölürse bir sırrı muhafaza edebilir.
Benjamin Franklin
Yaralı bindi yaralı düşler gemisine yara bere içinde, bütün yaralarını ruhuna sardı. Masmavi bir denize bakıp, bomboş bir hayatın kenarında yaralı ruhuna bir aşk aradı. Bütün düşleri yaralıydı ve yaralı düşler gemisinde batıyordu.
hayatın kenarında boş duran
gözleri mavi karanlığa
yıllarca bir ses bir ışık uğruna
işledi sessizliği ruhuna
uykuları bölen deniz kabuslarını
yaralı tayfa misali sarıp ruhuna
Topraktan gelmek toprağa gitmek, ölmek bir şair gibi isyan dolu hayatı kimsesiz bırakmak. Ne ismin kalır geride ne bir evin olur. Mana veremezsin yaşananlara söversin yüzünü yalayan rüzgara. Ağıtlar tek kişiliktir. Çünkü şairler yalnız ölür.
İsimsiz evsiz öldü şair
Kimsesiz eskimiş bir sayfada
Manasız adressiz hayata
Yirmi yedi yaşına girdiğim zaman Pir’imi buldum, her ne gördüm ise ondan bir perde ile bu sırrı örttüm, pirimin eşiğine yaslanarak uyudum, ayak izlerini öptüm. Bu sebepten Hakk’ın merhametine sığınıp geldim.
Cenazemin arkasından taşlar atın
Söz kılıçtan keskin bir silahtır. O yüzden sözü kullanan sözüne dikkat etmelidir. Yanlış söz insanın hayatına mal olur. Dilini ağzında tutamayan hayatını da elinde tutamaz.
167 Sözüne dikkat et, başın gitmesin; dilini tut, dişin kırılmasın.
Yusuf Has Hacib
Kutadgu Bilig
Bize verilmiş bir hayat vardı, birde gözlerindeki bu benim sonsuz yalnızlığım, artık yalnız kalmak istemiyorum, bildiğin gibi değilim, kimseler bilemez seni, benim seni bildiğim kadar, gel bırakma ellerimi, gel yalnızlığa terketme beni.
Kimseler bilemez beni
Tövbeler etsem seni aramak için düşsem yoluna, günahlarım bırakmaz peşimi girer hemen koluma, sonunda kul oldum köle oldum senin gibi kötü kuluna, şimdi ayaklar altında kaldım sürünüyorum.
Döndürsene beni senin yoluna 
İnsan ölümlü bir varlıktır. Doğar, büyür ve ölür. Yani her şey gibi insan hayatı da başlar ve biter. Önemli olan başlangıç ve son değildir, önemli olan yaşamaktır. Yaşadığının farkına varabilmektir.
Hayat başlar ve biter. Nasıl başlayıp nerede sona erdiği değil, ikisi arasına neler sığdırılabildiğin önemlidir.
Ne delikanlı yanardın içimde bir zamanlar, başımı alıp gittiğim için ziyan ettim sevdalarımı, söyleyemem kimseye ben acılarımı hep içime içime atarım, ölmüyor insan acıdan sabret ben bunu da atlatırım.
Eğdirmem başımı kimselere ama sana yerle bir oldum
Bu dünyanın kendisi bir yalan olduğu gibi üzerinde yaşayanlar da birer yalan olabilir, ama başka bir insan için onu ayakta tutan ve yaşama bağlayan tek gerçek olabiliriz.
Bu dünya için sıradan bir yalan olabilirsin ama belki de birisi için, onu hayata bağlayan tek gerçeksin.
Sen benim terk ettiğim en güzel şehirsin, düştüğüm çukura kurtarmak için uzanan ellerimsin, hiç tutumadığım giden yolcularımsın, sen benim kovulduğum cennetim, ayrı düştüğüm Havva’msın.
Hep aynı sessizlikle geliyor gece