Ali Özdemir Sur’un Ruhu

vavİsrafil üfürdü sur’a kıyamet koptu. Gök yarıldı, yıldızlar etrafa saçıldı, denizler akıtıldı. Ruhuma aşkından üfürüp, can verdiğin bu bedenim, sur’a üfürdüğün ruhum ile bir son bulur. Aşkının ateşi yakar canımı, varlık sahasında yokluk ruhu olurum. Seyyah olmuş gezerim aşkın çilesinde. 
 
Ruhuma aşkından üfledin
Çamurdum can oldum
Canlar alan, canlar veren
Sura ruhundan üfledin
Kıyameti kopardın
Aşkın ateşi yaktı canları
Varlık sahasında yokluk ruhları
Seyyah olmuş gezerim çile-i aşkta
 
Ali Özdemir
Çile-i Aşk
26.10.2012

Ali Özdemir Aşk ve Son

vavAşk ve Son …Sanki bu iki sözcük birbirine derinden ve içtenlikle bağlılar. Birbirini nasıl tamamlıyorlar. Aşk insanın var oluş amacı ve insanı diğer varlıklardan ayıran en büyük olgu, duygu, düşünce ya da şey… Şey diyorum çünkü aşkı anlamlandırmak başlı başına bir hata… Aşkı anlamlandırmak aşkı sınırlandırmak demek… Oysa aşka sınırda konulmaz hudutta…Bir hastalık gibi Aşk bağımlılık yapan bir şey alkol ve uyuşturucudan daha tehlikeli olmasına rağmen insan nedense varlığının ne olduğunu bile bilmediği bu gizemli sırlı şeyi ister durur. İnsanoğlu Aşkın ne manaya geldiğini bildiğini düşünerek, durmadan Aşkı arıyor ve durmadan aşkı istiyor.

Okumaya devam et