Ah kader, doğmadan yazılan yazımda
Hep geride kaldığım yollarda
Zor gelir insana unutulunca
Düşersin düz olan yollarda
Elimi uzattığım dallar kırıldı
Umut ettiğim dağlar yıkıldı
Başımı koymak istedim oda çekildi
Bu oyun kendi kendime döndürdü beni
Bir kere baksa ya benim tarafımdan
Haklısın dese ya yalandan
Yoruldum artık çabalamaktan
Ömür bitiyor tutsa ya kolumdan
I
Her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Bir sabah Beyazıt gibi uyanıyorum; çubuk ovasında gözlerine
Esir düşmüş,
Bir sabah Viyana’da Süleyman gibi; karlar altında endişeli ve çaresiz.
Ama hiçbir sabah Fatih gibi uyanmama izin vermiyorsun. Anlıyorum ki ben,
Hep seni kuşatan bir garip Mehmet Çelebi.
II
Her sabah yeni baştan yazıyorsun kaderimi,
Bir sabah Mecnun oluyorum çöllerde yitirdiği aklını arayan,
Bir sabah Kerbela’da Hüseyin bir damla suya hasret.
Bir sabah Firavun oluyorum Mısır’da imana hasret,
Ve bir sabah Yedikule’de Osman merhamete hasret.
Ama hiçbir sabah Musa olamıyorum. Denizi ikiye bölüp gelemiyorum
Yanına.
Kızıldeniz’in tam ortasında bir asaya hasret kalakalıyorum.
İnsanoğlunun her seçimi kaderini çizen birer tercihtir. Önüne serilen ve tercih ettiğin yolların hangisinden gideceğine sen karar verirsin çoğu zaman yada şartlar seni o yolu tercihe zorlasa bile son karar her zaman senindir. İnsan geleceği bilmediği için verdiği kararın doğru yada yanlış olduğunu ancak yaşarak öğrenir.
♥Her seçim senin kaderindir aslında
İki yol verilir sana hangisinden gideceksen artık
Ve sen en doğrusu hangisi bilemezsin
Seçersin birini ama diğerine üzülürsün
Diğerini seçsen öncekine üzülürsün
Böyledir işte hayat hep iki yol arası karmaşa
Ya yanlışı seçerek doğruyu bulacaksın
Sevgilim nedense ruhumuz hep yarım geldi birbirimize, en parlak günlerimiz bile ağarttı gözümüzü, ne mutlu o alnımızda yazan kadere ki, yalnız bir ıstırap kaldı hayatımızda, değiştiremeyecek ikimizi ne karanlık ne ışık ilelebet.
Niçin bize öylece nazar eğledin
Boş insanlar, boş boş düşündüklerinden, güçlü kasları ile düşüne düşüne, düşünce suçunu icat etmişlerdir. Düşünmek bu hayattaki en büyük suçtur. Çünkü kalem kılıcı her zaman yenmiştir. Bu yüzden zeka her dönem kıskanılan bir nimet olmuştur. İnsanın vücudunda ki kas sayısı arttıkça zekası azalır. Zekadan güç doğar ama güçten zeka doğmaz. Okuyan, dinleyen, düşünen ve yazan insanlar ölümsüzdürler.
Kader insanın var olduğu günden bu yana en çok tartışılan dini konulardan biridir. Peygamber Efendimiz bile kendisine kader hakkında fazla soru sorulmamasını istemiştir. Kaderi anlamaya çalışmak insanın aklının sınırlarını her zaman zorlamıştır. Şu gerçek bilinmelidir ki kimse kaderini bilemez ve geleceği yalnız Allah bilir. Allah’ım kaderimi sen yazdın, kaderim yüzünden bu hallere düştüm kolaya kaçmaktır. Kuranı Kerim’de bile biz insanın kaderini kendi çabasına bağladık denilmektedir. Ömer Hayyam’ında kadere ve kıyamete bakış tarzı İslami açıdan bakılırsa çok farklıdır.
Aşkın eline düşmüşüm çaresizim çare için yollara düştüm, derviş gibi kendimi dağlara taşlara attım. Kaderim budur benim çekerim, derdi veren Allah dermanı da verir elbet.
Aşk elinden biçare düşerim yollara
Dervişim sırtımda nice yükler nice ahlar
Kaderim derim çekerim bunca derdi
Bunca yükü veren elbet verir derman
Der ve yine yollara düşerim
Ali Özdemir
Çile-i Aşk