Seni seviyorum dön artık
Evin içi her köşesi yalnızlık
Gittiğin sabahın ayazı
kahvaltı tabağı
Dudağının değdiği çay bardağı
Öylece duruyor
Seni seviyorum dön artık
Bitmeyen bu hasret
Bana yaptığın haksızlık
Sessizliğe terk ettin bu şairi
Boynu bükük bırakıp
Şiirlerin ahengini veznini
Hüzünle doldurdun
Dön artık.
Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk
10/05/2017
Bırakmamalısın sevdiğinin elini, sevdiğinin arkasından herşeyi yapamazsın, onu unutamazsın, unutturamazsın ve asla unutturmamalısın, sen öylece sevdiğine bakamazsın, bakmamalısın, sen sevdiğine sonsuza dek, sahip çıkmalısın, ister yarin olarak, ister dostun olarak.
Birini kaybettin mi
Arkasından konuşmamalısın diyorum
Seviyor ya da nefret ediyor olabilirsin
Ama karışamazsın onun yazgısına
Diyemezsin onun erken gittiğini
Yeterince yaşayıp ömrünün bittiğini
Çünkü bilemezsin onun istediklerini
Duygusunu,düşüncesini,üzüntüsünü
Hayattan bıkıp bıkmadığını
Yaşamayı isteyip istemediğini
Yürüyorum kaldırımlar üstünde üzgün, bezgin ve sıkılmış, dön ne olur sevgilim, sana kırgın olsam bile dön, nedenini soruyorum cevap vermiyorsun bana, neden gülmüyorsun, neden dargınsın, sevdalım benim, belalım benim,niye ellere vardın.
Yürüyorum ıssız sokaklarda
İnsanoğlu konar göçemez, ecel şerbeti acıdır içmeyen bilmez, üç derdi vardır insanın birbirinden acı, bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm kahreder insanı.
Vara vara vardım ol kara taşa
Yardan ayrıldım, yaralarım yardan hediye, susar dilim söyleyemez yar acısını, bülbüller dostum oldu seher vaktini beklerim dertleşmek için, güller onları yaralar, yar beni. Allah yardımcısı olsun cümle aşıkların.
Bu ayrılık dilimde bir sus oldu
Yıllar eskitir mi sandın sevdanı, her gün büyürken aşkın içimde. Geçer mi sandın bu mühürlü kalpteki sancı, herkes her gün daha çok sana benzerken. Şimdi kalbim sana emanet, içinde sana ait bir sancı, incitmesin seni, korkuyorum kendimden.
A benim can cazım ah
Yokluğun ne zor sevgili, geceler geçmek bilmiyor, hasretin sarıyor tüm bedenimi, üşüyorum yarim gel ne olur ellerimi tut, gecelerim sensiz hep ayaz, ellerini tutmasaydı bu ellerim, şimdi çoktan buzdan bir heykel olmuştum, sensiz aşk meydanında.
ey aşk!
yarin hasreti vurdu geceye
yar yokluğun ne zor
sardı tüm benliğimi ayaz
Seninleyim her zaman, dün senin yanındaydım, bugün nasıl sensiz kaldım, ne akıl kaldı, ne fikir, Leyla ettin sen beni, meğer ben yaşamayı seninle öğrenmişim. Seni sevdiğimde anladım her şeyi.
dün senden ayrılmadım
bak bugün sensiz kaldım
yaşadığım her anın tadını
seni sevdiğimde anladım
Nurhayat Özdemir
Ab-ı Hayat
Mayıs ayında geç buldum seni, yüreğime saramadan yolcu ettim gurbet ellere, erken yitirdim. Ne mutluluğu yaşayabildim, ne acıyı çekebildim. Kalakaldım arkandan, taş kesildi bedenim, yürüdüğün yol, geçtiğin şehirler olsaydım. Sen nefes alsan, ben hayat bulsaydım.
Ayrılık acısı sardı
Şimdiden yüreğimi
Soğuk soğudum bu şehirden
Sen yoksun yanımda
Mayısta titrerim
Erciyes yüreğimde eser
Dermanı yoktur dizlerin
Gözlerim yaş dolu sana veda ederken, gidersen ölürüm, son kararın yalnızlık mı? Yürüdüğün yollara emanet ettim seni, ezdiğin toprak oldum, senden başkası ayak basmadı bana. Gidişine öldüğüm, gözlerinde öldüğüm.
gittin
gidişine öldüm
mehtabı yoluna yoldaş ettiğim
zifir gecelerin yıldızı
ışığımdın
karardı bu kent