Osman Yüksel’in milletvekili olduğu yıllarda, birgün meclis kürsüsünde konuşurken kendisine laf atan vekillere dayanamaz ve:
-“Bu meclistekilerin yarısı eşektir!” diye bağırır ve kürsüden iner.
Bu sözün üzerine millet meclis karışır ve herkes kendisinden sözünü geri almasını ve özür dilemesini ister. Arkadaşlarının da ricası ile tekrar kürsüye çıkar ve kıvrak zekası ve hazır cevaplığını gösteren ve vekilleri rahatlatan şu sözleri söyler:
– “Bu meclistekilerin yarısı eşek değildir!”
♥Ey kokular ormanında gezen yar, bensiz yaşarmısın ormanın karanlık derinliğinde, bu ormanın müziği üstünde başka ruhlar yüzüyor, benim hasret kokan ruhum da yüzer senin hasret kokan ruhun üstünde.♥
Ey dalga dalga omza kadar uzanan yele!
Ey bukleler!İhmalle yüklü güzel kokular!
Bu akşam loş odamı bu saçlarda uyuyan
Hatıralarla -Ne haz! Ne gaşy!-doldurmak için
Onları havada bir mendil gibi sallasam!
Gevşeklik veren Asya ve yakıcı Afrika,
Bütün bir uzak alem,kayıp,nerdeyse ölmüş,
Ey kokular ormanı, yaşar derinliğinde!
Müzik üstünde başka ruhlar yüzdüğü gibi
Benim ruhum da yüzer senin kokun üstünde.
Gideceğim öz dolu ağacın ve insanın
Hani bazen bir şarkı çalar
Onu hatırlatır için yanar
Canlanır gözlerinde anılar
Yüreğin dağlanır özlersin
Birini görür ona benzetirsin
Bir ses duyar o geldi dersin
Hasretini en çok sen çekersin
Dolar gözlerin susar susar özlersin
Bazen sanki bir rüzgar kokusunu getirir
Doya doya içine çekersin kalbin erir
Sorarsın kendine bu nasıl bir kaderdir
Gizli gizli ağlar özlersin
Bitmeyecek bir hikayedir içinde sen olan
Silemezsin bir kalemde geri gelmez zaman
Bilirsin görmeyince iyileşmez yaran
Her nefeste hasretidir seni yakıp kavuran
Hayat dersin kader dersin özlersin
Meryem İşler
…
Yel kayadan ne alır
Günlerce esse bile
Gönül gönülde kalır
Selamı kesse bile
Aslan Avşarbey (Mülkî)
31.07.2017-Eskişehir
Oğlum; bizim köyün meşhur çobanı
Dün yine çok fena kızmış hergele
Ne ebeni koymuş ne de babanı
Tutmamış ağzını bozmuş hergele
Çıkıp meydanlarda naralar atmış
Esmiş yağmış tozu dumana katmış
Önüne her çıkan köylüye çatmış
Gerneşe gerneşe gezmiş hergele
Bilmiyorum aslı neymiş olayın
Gürleyip demiş ki “aman dileyin”
Düğünde içine dalmış halayın
Çekmişim dünyadan eli eteği
Yeter daha isyan ettirme gönül
Damarıma basma yersin köteği
Kafamın tasını attırma gönül
Bırak bir köşede uyusun ruhum
Bırak duyulmasın figanım ahım
Cinnet ülkesinde günahkâr şahım
Günahıma günah kattırma gönül
Bilmem hangi yandan bilmem kimdensin
Bağ bozup bağbanı gülden edensin
Cümle elemimin mesulü sensin
Boş yere kadere çattırma gönül
Saplanıp kalmışım bir kara kışta
Zebaniler cirit oynuyor düşte
Bir adım sonrası uçurum işte
Gülerek arkamdan ittirme gönül
Dikeni sevmişim gülden bana ne
Divane olmuşum elden bana ne
Baldıran zehri ver, baldan bana ne
Aman ha huzurdan tattırma gönül
Her şeyim aşikar saklım kalmadı
Peşine düşecek aklım kalmadı
Gayri yaşanacak iklim kalmadı
Mülki’ye yar diye tutturma gönül
Aslan Avşarbey (Mülkî)
08.08.2018-Eskişehir
Dünya kötüleştikçe ben iyileşiyorum, sırf bu yüzden insanlığa inat dünyada insanca yaşıyorum.
Tuğrul Özdemir
Herkes insan makyaj yapar… kimi yüzüne, kimi ruhuna…yüzüne makyaj yapanlardan korkmayın, ruhuna yapanlardan korkun…
Tuğrul Özdemir
Ne diye padişahlık hevesine kapılırsın deli gönül? Padişahlıkta gözüm yok dersin, öyleyse bu taç ile tahta olan düşkünlüğün nedendir? Şu haline bir bak! Baştan aşağı kibir var her halinde…Açgözlülük sürekli seni kovalayıp durmada. Padişahlık ta gözüm yok dersinde, bu hal hareketin nicedir… Deme sakın padişahtan öğrendim. Onun gibi hal hareket etmesini, deme sakın…Sen padişahın nefesine sahip değilsin. Padişah gür sesi ile binlerce ordu toplar, onun her şeye gücü kuvveti yeter… Peki ya senin neyin var deli gönül? Padişahlıktansa padişaha kulluk daha iyidir. Kulluğun tadını alan er, ne padişahlık ister, nede sırça köşk…
Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk
Sonsuz mutluluk var, sevdasının azında
O ki düşüncesi ısıtır kara kış ayazında
Sanki tüm güzellikler toplanıp huzurunda
Bir kere görmek için sıraya dizilmişler
Güzel mi sanırsın gafil bülbüllerin sesini
Duymamışsın o vakit yarimin sedasını
Ne şirin ne aslı veyahut leylasını
Değişmem yarenimin saçının zerresine
Oturuyoruz seninle yel esiyor ılıktan
Muhabbetimiz derin girilmiyor uzaktan
Gökyüzünün kurduğu o ilk ıslak tuzaktan
Çok hayırlı çıktık, güzel çıktık sevgilim
O demki tüm tabiat dua ettiler bize
Ağaçlar ismimizi dövdürdü gövdesine
Bana da ellerini alıp tutulup gözlerine
Seni çok seviyorum kadınım…diyebilmek yakışır.
Eslem Efe