♥Bu kadar yaşanmışlıktan sonra aşktan benim payıma düşen anılar bahçesinde sensiz yapılan hüzünlü bir gezinti şimdilerde, Ve ellerini seviyorum diyen yumuşak sesinde hüzünlü bir şekilde ölmeyi beklemek.♥
-İbrahim Golestan’a-
tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir
seni, kendinde tekrarlayarak
çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek.
ben bu ayette seni ah çektim, ah
ben bu ayette seni
ağaca ve suya ve ateşe aşıladım!
yaşam belki
uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir kadının geçtiği,
yaşam belki
bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı,
yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur,
♥Çoğu kişi için okumak basit bir eylem olabilir. Yazmak, çoğu kişinin övündüğü bir eylem olabilir. Şu bir gerçek ki insan benliğine okumakla kavuştu.♥
Bazıları, yazdıklarıyla övünebilir, bense okuduklarımla gurur duyuyorum.
Jorge Luis Borges
Ve en son noktaya geldiğinde anlarsın ki azizim…Geçmiş olsun demekle geçmiyor bir acı, ki zaten olmadan, olgunlaşmadan geçmez, geçmek bilmez bir acı…Bu topraklarda bir anı yaşamak, bin acıya bedelmiş. Çünkü bir geçmişi bilmek demek, o geçmişten geçmek demek değildir. Bir geçmişi aynı acıyı hisseden mi bilir? Yoksa bir geçmişi aynı acıyı yaşayan mı bilir azizim? Hepimiz başkalarının hayatında misafirken, hangimiz aynı hayatı yaşayabiliriz ki? Herkes farklı bu hayatta. Herkes kendi geçmişinin ekmeğini yiyor azizim. Kişi bir geçmişten geçerken, geçmiş olsun der ve geçer, geçmiş olup, gider. Bu topraklarda geçmiş olsun demek, geçerken bir uğradım demektir.
bir incir yaprağı gezindi
nazlı nazlı toprak üzerinde
toprak asi
toprak pinti bir ev sahibi
yaprak kırgın
yaprak terkedilmiş bir şehir misali
ve sen
annemin tandırda yaptığı
ekmeklere benziyorsun…
Ayşegül Karasi
9©3
Günlerim doğmuş, geçmek bilmiyor,
Kaderim küsmüş, gülmek bilmiyor,
Yalnızım sevgilim, bugün yine
yalnızım…
Çiçekler solmuş, açmak bilmiyor,
Gözyaşım akar, durmak bilmiyor,
Bülbüller susmuş, ötmek bilmiyor,
Yalnızım sevgilim, bugün yine
yalnızım…
Hasret uzak, bitmek bilmiyor,
Gülmek istiyorum, dudaklarım bilmiyor,
Şafak, karanlık bitmek bilmiyor,
Yalnızım sevgilim bugün yine
yalnızım…
Hikmet Akyıldız
Ah kader, doğmadan yazılan yazımda
Hep geride kaldığım yollarda
Zor gelir insana unutulunca
Düşersin düz olan yollarda
Elimi uzattığım dallar kırıldı
Umut ettiğim dağlar yıkıldı
Başımı koymak istedim oda çekildi
Bu oyun kendi kendime döndürdü beni
Bir kere baksa ya benim tarafımdan
Haklısın dese ya yalandan
Yoruldum artık çabalamaktan
Ömür bitiyor tutsa ya kolumdan
ne zaman sığınsa
gözlerin
usulca
sığınsa gözlerime…
o zaman
düşler denizinde sen
sürgün ve mülteci.
bir sen varsın, bin ben
göçmen…
sürgünde bir aşk, bin göç demektir
ve bir göç, bin sürgüne gebedir…
sevişmeden sevmek seni
öpmek gözlerinden
gözler yalan söylemez…
unutma; bir göz, bin söze gebedir…
gözleri ela,
gözleri bela yar…
rüya mıydı o gün masal mı
tebessümün en güzel hali yüzümüzde
kaçmak ve yüzleşmek arasında bir şey seni sevmek
rüzgarı hissetmek gibidir sana dokunmak
ellerinde yüzünde hissetmek rüzgarı
seni sevmek yeniden dirilmektir
bir tohumun filizlenmesi gibi
seni sevmek sıcak ekmek kokusu gibi
bildiğin ama hep özlediğin
♥19. yüzyılda yaşamış olan en önemli Frɑnsız şɑirlerinden biridir. Yɑşɑdığı dönemde yeni yeni kurulmɑktɑ olɑn modern Pɑris’in metropol yɑşɑntısı üzerine oluşturduğu edebiyɑt ve eleştiri yɑzılɑrı modern estetiğin kurucularından biri sɑyılır. Rimbɑud’dɑn Mɑllɑrme’ye, Yɑhyɑ Kemɑl Beyatlı ve Cɑhit Sıtkı Tɑrɑncı’yɑ kɑdɑr pek çok şɑiri etkilemiştir.♥
Ne dersin bu akşam, sen garip kişi, sen biçare,
Ya sen kalbim, sen ki vaktiyle çiğnendin ey kalbim,
Ne dersin en güzel, en iyi, en sevgili yare,
İlahi bakışıyla nasıl şenlendin ey kalbim?
Feda olsun gururumuz onu övmek yolunda!
Dünyaya değer emreden sesindeki tatlılık
Meleklerin kokusu var o latif vücudunda;
O gözler bize esvap giydirir safi ışık.
İsterse geceleyin ıssızlık içinde olsun,
İsterse sokakta kalabalık içinde olsun,
O hayal havada rakseden bir meşale her dem!
geceleri bu kalabalık şehrin
boş sokaklarında dolanırken,
gündüzleri fethedebileceğimi hissederdim.
gündüzlerse geceleri aratıyor hep sanki…
Süleyman Arar