♥Herkes gitti bu yerden, sadece ben kaldım. Kendi kendimi avutuyorum. Bir hayalet gibi geziniyorum. Ses yok, seda yok, yalnızca gölgem gezinir. Yalnızca karanlık.♥
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin ağaran dağları nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hulya gibi yalnız gezinenler köye indi
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayalet gibi, ben kaldım o yerde.
Yahya Kemal Beyatlı
İstanbul yedi tepeli şehir, ne güzeldin eskiden sen, şarap yıllandıkça güzelleşir, seni eskittikçe kirlettiler İstanbul. Seni fetheden senin bu halini görse tekrar fethetmek isterdi kesinlikle. Senin bir taşına Acem mülkü feda olsun, bizler senin kıymetini bilemedik, umarım torunlarımız anlar kıymetini. Taşı, toprağı altın olan Aziz İstanbul.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul
Siyaset ile uğraşmak zor zanaattır. Her kişi siyasetçi olamaz. Siyaset ile uğraşan insanlar her zaman her yerde doğruyu söylemeyebilir. Siyasetçi doğruyu söylese bile biraz geç söyler.
Siyasette, doğru her zaman biraz geç söylenir.
Yahya Kemal Beyatlı