günlerdir kapımı kimseler çalmıyorgöğsümden içeri yokluğun sızıyor
bir demlik çayım var
tütünüm de geçiyor
duvarlara yazdığım her cümle ağlıyor
evlerin ışıkları tek tek sönüyor
bu ev bu nağmeler peşimi bırakmıyor
geceler kara tren
geceler
yüklüyor bana seni
geceler