Var mı aşkını Hakka kurban eden Bugün İsmail benim Var mı kendini aşk ateşine atan Bugün İbrahim benim Var mı kendini İsmail’e kurban eden Bugün kurbanlık benim Var mı kendini çöllerde bulan Bugün Adem benim Var mı cehennemden dağlar yapan Bugün Nemrut benim İbrahim benim, Nemrut benim Ben hem Cemal, hem de Celal’im.
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül.ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Var mı aşkını Hakka kurban eden