Nurhayat Özdemir Varlığında Kaybettim Kendimi

kalem oldumyoklukkağıt oldum
yar elinde
aşk oldum
aşık oldum
gönül elinde
yazamadım sana
söyleyemedim sana
can oldum canan oldum
yaranamadım kendime
anlatamadım kendimi
yokluğunda buldum seni
varlığında kaybettim kendimi.

Nurhayat Özdemir
Ab-ı Hayat
19.06.2013

Ali Özdemir Sevgiliye Mektup Gönül Toprağı

Ey Sevgili! Gönül toprağıma düştüğün andan itibaren, gözlerimdeki en saf yağmurlarla suladım, büyüttüm seni. Sen ki bahçemin tek çiçeği, tek gülüydün. Sonra birden açtın gönlümde, öyle güzel bir rengin vardı ki doğadaki bütün çiçeklere ve hatta alemdeki her şeye sen veriyordun rengini. Diyar-ı gönlümün yegane çiçeği. Öyle güzel kokuyordun ki, o kokuyu aldığım günden bu yana bir divane gibi gezmekteyim. Ey Diyar-ı Aşk! Neden gittin? Neden bıraktın gönlümde açmayı? Sensiz gönül toprağımın çölden farkı yok. Geceleri çöl ayazında, gündüzleri çöl sıcağında kavruluyorum.

Devamını Oku