Herkes ölür ama herkes gerçekten yaşamaz.
Victor Hugo
Etiket: victor hugo şiirleri
Victor Hugo Yarın Erkenden Şiiri
Yarın erkenden kırlar ağardığı zaman
Gideceğim, biliyorum beni bekliyorsun bak
Geçip gideceğim dağlardan, ormanlardan
Daha fazla kalmayacağım senden uzak
Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim
Duymadan hiçbir haber, hiçbir şey görmeden
Yalnız, kimsesiz, birbirine kenetli ellerim
Gideceğim, farkı yok gündüzümün gecemden
Ne uzaklarda Harfleur’ü saran perdelere
Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama
Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve
Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.
Victor Hugo
Gideceğim, biliyorum beni bekliyorsun bakGeçip gideceğim dağlardan, ormanlardan
Daha fazla kalmayacağım senden uzak
Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim
Duymadan hiçbir haber, hiçbir şey görmeden
Yalnız, kimsesiz, birbirine kenetli ellerim
Gideceğim, farkı yok gündüzümün gecemden
Ne uzaklarda Harfleur’ü saran perdelere
Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama
Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve
Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.
Victor Hugo
Victor Hugo Hep Yol Almak İsterim Şiiri
Hep yol almak isterim, hiç duramam yerimde
Tanığımdır dalga, o denizde titriyorsa
Rüzgara seslenirim, gidelim rüzgar dönse
Dalgadadır sıra, haydi daha uzağa
İlerlerim, kasırga alır götürür beni
İnsanlar, aşklarınıza dört elle sarılın
Kapının önündeki taş sedire oturun
Ve geçen günlerinizin arkasından bakın
Ne mutlu evinden hiç çıkmayıp
Her akşam aynı saatte çatının aynı
Köşesinden havalanan gece kuşunu
Tekrar tekrar izleyen kişiye ne mutlu.
Victor Hugo
Victor Hugo Judith Gautier’e Şiiri
Ölüm ile güzellik iki şeydir çok derinKaranlık verir biri, diğeriyse gökmavi
İki kardeş çok korkunç, ve de bol, gür, verimli
İçerirler bilmece, aynı zamanda gizi.
Ey hanımlar, ses, bakış, siyah sarışın saçlar!
Cezbediniz seviniz, parlayınız durmadan
Ey inciler denizde dalgalara karışan!
Karanlık ormanlarda, ey parıldayan kuşlar!
Judith’le karedimiz birbirimize çok yakın
Sanılacaktı görsek, yüzümüzde ve sende
En büyük uçurumlar görünür gözünüzde,
Farkındayım tinimde yıldızlı ummanların;
Her ikimiz komşuyuz, sizinle gökyüzünde,
Siz ki çok güzelsiniz, bense çok ihtiyarım.
Victor Hugo
Victor Hugo Gelin Böceği İsimli Şiiri
Dedi ki sanki üstümdeBir yaratık geziniyor
Baktım kar gibi boynunda
Küçük pembe bir böcek var
İster bilge ister deli
İnsan hoyrattır gençlikte
Boyunda böcek yerine
Dudakta öpüş görmeli
Cam gibi pembe sırtında
Küçük siyah benekler var
Bizleri seyretmek için
Daldan eğilmişti kuşlar
Victor Hugo Gece İsimli Şiiri
Günün tükendiği bu saatlerdeTüm doğa canla başla çalışıyor
Gece vakti bu yıldızlardan inen
Ne acayip bir korkudur kim bilir
Etkisinde kalmış nice gizemin
Kaygılı, bir yandan tir tir titriyor
Karanlıkta, bilinmeyen bir gücün
Gözlerini üstünde hissediyor
Ne büyük dehşet kendini tanımak
Kaçışı olmadan, durmadan çalışmak
Ebediyetin içinde devinen
Varlığın merhametine kalmak
Bu nasıl kara, zor bir bulmaca
Amaçlar ve çözümler gizleniyor
Birileri titrerken aşağıda
Yukarda birileri düş görüyor.
Victor Hugo
Victor Hugo Kadına İsimli Şiiri
Eğer kral olsaydım
Çiğneyerek tahtımı
Memleketin halkını dizlerine sererdim
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim
Eğer Allah olsaydım
O heybetli, o derin
Kainatın, semanın, denizlerin, her yerin
İrademin önünde eğilen meleklerin
Sevgilim bir busene hepsi senindir derim.
Victor Hugo
Victor Hugo Fransa İsimli Şiiri
Bu kitabı yurdumaTaşı rüzgar, ne olur
Ölü yaprak açıyor
Ağaç, köksüz olunca.
Victor Hugo
Victor Hugo Dilenci İsimli Şiiri
Sen, her gün köşe başlarındaYırtık urbanla kirli ellerinle
Avuç açan, sefil insan.
İnan yok farkımız birbirimizden.
Sen belki tüm yaşamınca dilenecek
Beklediğin beş kuruşu biri vermezse
Ötekinden isteyeceksin
Ama ben, tüm yaşamım boyunca
Tek bir kez dilendim
Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim
Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim
Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim.
Victor Hugo
Victor Hugo Diana İsimli Şiiri
Paros mermeri gibi güzel ak kollarıylaAğaçlara tırmanır, dalları eğerdi
Yapraklar ince ince ürperirdi rüzgarda
Ak gerdanı güneşle, gölgeyle dalga dalga
Al meyvaya uzanırdı incecik parmakları
Kirazların her biri bir ateş damlasıydı
Ardısıra çıkardım; bacağını açarken
Tutuşan gözlerime usulca ‘susun! ‘ derdi
Sonra şarkı söylerdi
Bazen ak dişlerinde türkü yerine meyva
Tıpkı o güzel erden, o yabanıl Diana
O güzelim ağzıyla kiraz sunardı bana
Dudağımda, konarken, bir sevda gülücüğü
Düşürürdüm kirazı, alırdım öpücüğü.
Victor Hugo
Victor Hugo Ey Güneş! Ey Yüzü Tanrısallığın!
Ey güneş! Ey yüzü tanrısallığınVahşi çiçekleri sel yatağının
Mağaralar! Seslerin duyulduğu
Yaban böğürtlenleri ormanların
Otların altından duyulan koku
Örnek yükseklikte kutsal tepeler
Bir tapınağın ak süsü gibiler
Yaşlı kaya, yılları yenen meşe
Sizi izlerken duyumsuyorum da
Dağınık bir ruh giriyor kalbime
Ey kızoğlan kız orman, duru kaynak
Karanlığın çivitlediği gül berrak
Göğün ışığı pırıl pırıl su
Ne diyorsunuz bu haydut hakkında
Ey doğanın bilinci, sağduyusu.
Victor Hugo
Victor Hugo Bu Çiçek Senin İçin Şiiri
Doruktan senin için kopardım bu çiçeğiO sarp bayırdan hani, suya iner eteği
Kartalın bildiği yalnız ve yaklaşabildiği
Sessizce serpilmişti kayanın çatlağında
Gölgeler yıkıyordu burnun sağrılarını
Açıkça görüyordum bir yengi alanında
Nasıl kızıl ve parlak bir utku anıtı
Olanca görkemiyle bir anda kurulursa
İşte tıpkı öylece
Güneşin gömülüp gittiği yerde gece
Bulutlardan bir taç yapıyordu kendine
Yelkenliler bir bir erirken uzakta
Victor Hugo Aklından Sonsuz Yazgı Çıkmayan
Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adamUyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde
Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde
Duasını ederken başlıyor gün doğmaya
Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna
Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar
Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler
Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor
Esrik bir mutluluğun huzuruna varıyor
Oysa arkasında güler yüzlü melekler var
Kitabın üzerine eğilmiş bakıyorlar.
Victor Hugo
Victor Hugo Aşkım Kendin Ol Sadece Sen
Bir beyaz kağıt gibi ol, yada gökyüzünde, semadaArşında üstünde beyaz bir melek gibi ol
Hiç işlenmemiş bir günah gibi ol
Doğmamış bir insan gibi doğ bu acımasız dünyaya
Doğ ki sen dünya için değil dünya senin için dönsün
Söylenmemiş bir yalan gibi ol düşmesin dilinden
Dökülmesin kalbine tekbir hece
Ya ateş kadar kırmızı ol
Yansın seninle kalbindeki gök kuşağı
Veya bir su ol bırak bulsun kendi yatağını
Öyle bir tövbe ol ki mabet diye kapansın melekler
Açılsın arştan gönül kapısı
Ve öyle bir sevgi ol ki sevmek için sevilmeye muhtaç olma
Bir taş ol ki parmaklıklar kur içine müebbet ceza ver sevgiline
Öyle bir gözyaşı ol ki her damlası can olup cananı bulsun
Ona pınar olup onunla boğulsun
Öyle biri ol ki aşkım kendin olsun sadece sen.
Victor Hugo
Victor Hugo Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı?
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?
Victor Hugo