Kalem yazar tükenir sevdiğim, kaderin yazdığı tükenmez, tükenmesin sevgimiz, aynen öyle kalsın, hemen koşa koşa eve gittim, evimin altını üstüne getirdim, tarih burada kader burada, takvimin yaprağında, aynen öyle kalsın.
Bugün takvime baktım
Aşk bahçemi süsleyen inci çiçeğisin, gecemi aydınlatan ateş böceğisin. Gençlik başımda duman olsa da, ilk aşkımsın, ilk heyecanımsın. Kovaladıkça kaçan ateş böceğisin.
Aşk bahçemi süsleyen inci çiçeğim misin
Sen ateş ol sen tutuştur ben bir ömür boyu yanarım, sen yaz sıcağında güneşlenmene bak, ben kış ayazında bir ömür boyu donarım. Gölgeler uzasın, ışıklar sönsün, sen tutukla ben hükümlü kalırım.
tenin tenimde ben sana haldaş olayım
Hergün yeni bir koşuşturmaca.Bir hayat kavgasıdır sürüp giden.İnsanlar, hayvanlar ve bitkiler bir telaşdır akıp giden.Yarına hazırlanan doğadır dünden farklı olmayan bugünden farklı.Birşeyler olacak yarın dünden farklı olmayan bugünden farklı.Ne getireceğini bilmesekde yarınların, ne götüreceği bellidir şimdiden.Hayat tekerrür eden bir sinema filmi gibi akmaya devam ediyor.
birşeyler olacak yarın
duruşundan belli
kırdaki atların Okumaya devam et
Ey rüzgar! Bir gün yolun benim yurduma düşerse eğer bu kitabıda yanında götür, ağaçlar köksüz kaldı, yurdumun heryeri ölü yapraklar ile doldu.
Bu kitabı yurduma
Taşı rüzgar, ne olur
Ölü yaprak açıyor
Ağaç, köksüz olunca
Victor Hugo
Bunca gün, seni görmeyi böyle kırılgan, böyle yakın, nasıl ve neyle öderim, uyandı kana susamış korular ilkbahar ile birlikte, tilkiler yılanlar inlerinden çıkıyor.
Bunca gün, ah, bunca gün
görmeyi seni böyle kırılgan, böyle yakın
nasıl öderim, neyle öderim
Uyandı kana susamış
ilkbaharı koruların
çıkıyor tilkiler inlerinden
çiylerini içiyor yılanlar
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda
çamlar ve sessizlik arasında
sorararak kendime nasıl, ne zaman Okumaya devam et
O güzelim ağzıyla bana her zaman kiraz sunardı, dudağımda bir nem, bir sevda gülücüğü yanağımda, düşürürdüm kirazı ağzımdan, alırdım hemen öpücüğü sevgilimden.
Bahçelerde koşardık kiraz toplamaya
Paros mermeri gibi güzel ak kollarıyla
Ağaçlara tırmanır, dalları eğerdi
Yapraklar ince ince ürperirdi rüzgarda
Ak gerdanı güneşle, gölgeyle dalga dalga
Al meyvaya uzanırdı incecik parmakları
Kirazların her biri bir ateş damlasıydı
Ardısıra çıkardım; bacağını açarken
Tutuşan gözlerime usulca ‘susun! ‘ derdi
Sonra şarkı söylerdi Okumaya devam et
Hayal oldu karşımdaki dağlar, eşinden ayrılan ağlayıp sızlar, ayrılık yüzünden dökülmüş yapraklar bozulmuş bağlar, bülbüllerin konduğu dallar perişan oldu sevdiğim.
Çıkıp yücesine seyran eyledim
Rüzgar eser, dalların atışır Çukurova, kuşların birbiriyle ne güzel ötüşür Çukurova, ören yerler bu bayramda pek soğuk, çiçeklerin neden yaslı bakışır Çukurova.
Çukurova bayramlığın giyerken
Çıplaklığın üzerinden soyarken
Şubat ayı kış yelini kovarken
Cennet dense sana yakışır dağlar Okumaya devam et
Allah’ım ne olur bu kavuşma gününü hüsrana çevirme, ben ki yarin aşkı ile sarhoş olmuşum, sen beni ağlatma, sen beni inletme, sen beni nalan etme.
Allahım bu vuslatı hicran etme
Mevsimler gibi insanlarda solar. Her solanın içinde ise yeniden yeşermek ümidi vardır. Bu yüzden bütün solan gözler kısa bir süre kapanır. Bir bakarsın ki mevsim bahar olmuş.
Solmak , yeniden yeşermek umuduyla yummak gözlerini kısa bir süre.
Ahmet Çıklaşahin