İnsanın yaşamındaki ıstıraplar tuza benzer, ıstırap ne azdır, ne de çoktur ıstırap. İnsanın ıstırabının miktarı aslında hep aynıdır. Ancak bu ıstırabın acılığı, o ıstırabın neyin içine konulduğuna bağlıdır. İnsanın ıstırabı olduğunda yapması gereken tek şey kendisine ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmesidir. Onun için insan bardak olmayı bırakıp, göl olmaya çalışmalıdır.
Tuz ve Su
Hintli bir yaşlı usta, çırağının sürekli her şeyden şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Okumaya devam et →
Bulunmaz imiş bu dünyada aşkın ilacı, sevdiğinden ayrılması ne kadar acı, senin yüzdüğün gölün kokusu, karanfil olsa gül olsa sanırım.
Boynu yeşil gövel ördek
Sana bir göl gerek idi
Kanadının biri yeşil
Biri de al gerek idi Okumaya devam et →
Yalan bin bir hile ile boyalı, gerçek ise boyasızdır. Yalan kıpkırmızı eder insanı, gerçek ise apak olur. Yalan utanmaz, yalan hayasızdır. Gerçek ise her zaman utangaç olur ve anlatamaz doğruluğu.
Gözümde göllendi, güllendi yaşlar
Dağıldı başımdan dostlar, tanışlar
Bedbahtlık yüreğe çapraz dağ çeken
Tekliğin zamanda ikiz kardeşi
Teklik gönül sıkan, teklik bel büken
Dünyanın en büyük, en ağır taşı
Yalan bin boyalı, gerçek boyasız
Yalan kıpkırmızı, gerçek ak olur Okumaya devam et →
Hayal oldu karşımdaki dağlar, eşinden ayrılan ağlayıp sızlar, ayrılık yüzünden dökülmüş yapraklar bozulmuş bağlar, bülbüllerin konduğu dallar perişan oldu sevdiğim.
Çıkıp yücesine seyran eyledim
Gördüm ak kuğulu göller perişan
Bir firkat geldi de durdum ağladım
Öpüp kokladığım güller perişan
Hayal hayal oldu karşımda dağlar Okumaya devam et →
İnsan nasıl bir dost ile konuşursa o dostun götürdüğü yere gider. İyi insanlarla konuşan iyiliğe, kötü insanlarla konuşan kötülüğe gider. Ördek insanı göle, bülbül insanı güle götürür.
Ördekle konuşan göle, bülbülle konuşan güle gider.İmam Gazali
Van Göl’ünün kenarında göl mavisi gözlerini seyrediyorum. Renk renk maviye doyuyor benliğim, hataya yer yok anılarımdaki yerimde, meğerse sen neymişsin.
Van’ın herhangi bir yerinden seyrediyorumGöl mavisi gözlerini,Çeşit çeşit renk renk maviye doyuyor benliğim Hataya yer bırakmıyor anılarım yokluğundaMeğer sen neymişin, ben neymişim…Ali ÖZDEMİRÇile-i Aşk