Mevlana Dünya Bir Av Evi
Ateşim çok tuhaf sabrım yok, kararım yok, sevgilinin yanında alevlenir, sevgilinin yanında değil, şeklim ayak direyemez, sebatım kalmadı artık, özüm elden tutamaz, görünmezdir yardım edemez.
Bu öyle tuhaf bir ateş ki bir an bile sabrı, kararı yok
Nasıl olabilir ki hem sevgilinin yanında alevlenmiş
Hem sevgilinin yanında değil
Şekil nasıl ayak direyebilir ki sebatı yok
Öz nasıl elden tutabilir, nasıl yardım eder ki görünmez
Dünya bir av yeri, yaratıkların hepsi de bir av
Fakat avlananların beyinden
Bir eserden başka hiçbirşey belirmiyor
Her yanda yükler var, denkler var
Her yanda biz beyiz, uluyuz diyenler var
Fakat asıl beyin konağında ne yük var, ne denk
Ey can, elini çek de yüzünün rengi görünsün
Çünkü şu görünenlerin hepsi de ancak köpük
Ancak şekil, ancak resim
Nerde toz koparsa orda bir ordu vardır
Çünkü izsiz, dumansız ateş olmaz
Sen eri tozdan anla, ne biçim erdir, tozundan anla
Toz içinde insanı aramaya bak, tozda iş yok
A bahtı kutlu, sen arar istersen
Rahmetine sayı olmayan arayacı da seni arar ister
Seni sel alıp götürürse anlarsın ki onun yolunda
Halkın ihtiyarı var gibi görünür amma gerçekte ihtiyar denen şey yoktur
Yokluk aleminde az söz söylemeye ahdettim amma
Dikensiz gülü kim görmüş? Kardeş, tanık ol, biz bu gülün dikeniyiz
Bu çeşit diken olmakla da övünülür, arlanılmaz bundan
Mevlana
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
Bu yazı
Edebiyat,
Şiir kategorisine gönderilmiş ve
alev,
ateş,
av,
bey,
denkler,
dikensiz gül,
dumansız ateş,
dünya bir av evi,
ihtiyar,
konak,
köpük,
kutlu,
Mevlana,
mevlana şiirleri,
ordu,
resim,
Sabır,
sebat,
tanık,
toz,
tuhaf,
ulu,
yaratık,
yokluk alemi,
yükler ile etiketlenmiş.
Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.
