Bunca gün, seni görmeyi böyle kırılgan, böyle yakın, nasıl ve neyle öderim, uyandı kana susamış korular ilkbahar ile birlikte, tilkiler yılanlar inlerinden çıkıyor.
Bunca gün, ah, bunca gün
görmeyi seni böyle kırılgan, böyle yakın
nasıl öderim, neyle öderim
Uyandı kana susamış
ilkbaharı koruların
çıkıyor tilkiler inlerinden
çiylerini içiyor yılanlar
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda
çamlar ve sessizlik arasında
sorararak kendime nasıl, ne zaman
ödeyeceğim diye şu bahtımı
Bütün gördüklerim içinde
yalnız sensin hep görmek istediğim
dokunduğum her şey içinde
senin tenindir hep dokunmak istediğim
seviyorum senin portakal kahkahanı
hoşlanıyorum uykudaki görüntünden
Ne yapmalıyım, sevgilim, sevdiceğim
bilmiyorum nasıl sever başkaları
eskiden nasıl severlerdi
yaşıyorum, bakarak, severek seni
aşk tabiatımdır benim
Her ikindi daha da hoşuma gidiyorsun
Nerde o? Hep bunu soruyorum
kaybolduğunda gözlerin
Ne kadar geç kaldı! Düşünüp inciniyorum
yoksul, aptal, kasvetli duyuyorum kendimi
geliyorsun sen, bir esintisin
şeftali ağaçlarından uçan
Bu yüzden seviyorum seni, bu yüzden değil
o kadar neden var ki, o kadar az
böyle olmalı aşk
kuşatan, genel
üzgün, müthiş
bayraklarda donanmış, yaslı
yıldızlar gibi çiçek açan
bir öpüş kadar ölçüsüz
Pablo Neruda
Bunca gün, seni görmeyi böyle kırılgan, böyle yakın, nasıl ve neyle öderim, uyandı kana susamış korular ilkbahar ile birlikte, tilkiler yılanlar inlerinden çıkıyor.
Bunca gün, ah, bunca gün
görmeyi seni böyle kırılgan, böyle yakın
nasıl öderim, neyle öderim
Uyandı kana susamış
ilkbaharı koruların
çıkıyor tilkiler inlerinden
çiylerini içiyor yılanlar
ve ben gidiyorum seninle yapraklarda
çamlar ve sessizlik arasında
sorararak kendime nasıl, ne zaman
ödeyeceğim diye şu bahtımı
Bütün gördüklerim içinde
yalnız sensin hep görmek istediğim
dokunduğum her şey içinde
senin tenindir hep dokunmak istediğim
seviyorum senin portakal kahkahanı
hoşlanıyorum uykudaki görüntünden
Ne yapmalıyım, sevgilim, sevdiceğim
bilmiyorum nasıl sever başkaları
eskiden nasıl severlerdi
yaşıyorum, bakarak, severek seni
aşk tabiatımdır benim
Her ikindi daha da hoşuma gidiyorsun
Nerde o? Hep bunu soruyorum
kaybolduğunda gözlerin
Ne kadar geç kaldı! Düşünüp inciniyorum
yoksul, aptal, kasvetli duyuyorum kendimi
geliyorsun sen, bir esintisin
şeftali ağaçlarından uçan
Bu yüzden seviyorum seni, bu yüzden değil
o kadar neden var ki, o kadar az
böyle olmalı aşk
kuşatan, genel
üzgün, müthiş
bayraklarda donanmış, yaslı
yıldızlar gibi çiçek açan
bir öpüş kadar ölçüsüz
Pablo Neruda