filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır...
Artmasını isteriz en güzel varlıkların Güzelliğin gül yüzü solmasın diye asla Bir güzel, yaşlanıp da göçünce bugün yarın Anısı yaşar yine körpecik yavrusuyla Ama can yoldaşındır kendi parlak gözlerin Kendi ateşin besler ruhunun alevini
Hey oğul, güzel oğul, avucunda kıskıvrak Vaktin dönek aynası, bir de saatli orak Sen ay gibi büyürken, serpilip gelişirken Hepten çokmuş görünür kim varsa seni seven Yıkımlara egemen olan Doğa tanrıça
Ah, sen kalbimi ezdin geçtin gaddarlığınla Şimdi üstüme atma tüm kötülüklerini Beni gözünle değil, şu dilinle yarala Hileyle değil, gerçek gücünle öldür beni Gözüme baka baka, ‘Sevdiğim başkası,’ de
mutlu birleşmesine hiçbir engel yok bence gerçekten sevenlerin. sevgi demem sevgiye bir döneklik yaparsa bir değişme görünce başka yola saparsa sevgili saptı diye
Sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu Seni bundan daha çok sevemem diyenler hani Ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu İçimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini Oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir Yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla Kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir Nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda Heyhat! Ben de zaman denen zorbanın korkusuyla
Gün gelip artık bana değer vermez olduğunda Senin yanında yer alıp kendime karşı çıkacağım Hor görüp yüz çevirdiğini gördüğüm zaman bana Haksızlık etsen de, senin hakkını savunacağım En zayıf yanlarımı en iyi ben bildiğime göre Çekinmeden açığa vurup arka çıkabilirim sana Kusurlarımdan hangisi benim için en büyük lekeyse
Bir an sevinç duyarken, korkuyorum sonra hemen Haydut yıllar çalar götürür diye hazinemi Bir an, başbaşa kalmaktan öte bir şey istemezken Sonra diyorum ki, alem niye görmesin sevincimi Bazan, sana baka baka kendime çektiğim ziyafetle Doydum sanırken, bir bakışın açlığıyla ölüyorum sonra Senin bana verdiğin ya da verebileceğinden öte Ne bir şeyden zevk alıyorum, ne …
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz Değil mi ki ayaklar altında insan onuru O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş
Hayalinle apaçık kalsın, dileğin bu mu Sana benzer gölgeler, gözümle eğlensin de Keyfince parçalayıp geçsinler mi uykumu Gönderdiğin, ruhun mu canevinden uzağa İşlerime gözkulak olsun, düşürsün diye Aylak saatlerimi, utancımı tuzağa Hasedine, kuşkuna yardakçılık etmeye Hayır, sevgin çoksa da büyük değil o kadar Benim kendi aşkımdır vermeyen uyku durak
Kölen olmuşum senin, elden başka ne gelir Gece gündüz el pençe divanım buyruğuna Geçirdiğim saatler baştan başa bir hiçtir Sen buyurmuş değilsen çabalarım boşuna Senin için, sultanım, saatleri gözlerken Ben kimim ki küseyim sonu gelmez günlere Kara kara düşünmem, acı çekmem özlerken Ben kimim ki kıskanıp kuşkulanıp sorayım Kimle içli dışlısın, nedir yaptığın işler
Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor Şu yorucu yol var ya, ben sonuna vararak Rahata kavuşmayı umarken, şöyle diyor Sen ne kadar gidersen dostun o kadar ırak Beni götüren hayvan, üzüntümün yorgunu Güçbela yürür benim dert yükümü taşırken Zavallı, bir sezgiyle öğrenmiş sanki şunu
bakışlarda küçümseyiş okuyorum yalnızım, bedbahtım, tesellisizim gökler sağır, sesim boğuk ve lanet okuyorum talihime kıskançlıktan kuduruyorum kiminin ikbalini aczimden utanıyorum hazlarım iğrendiriyor beni
Güzelliğinin biçimini gönlümün levhasına çıkardı Bedenime gelince, o da bu resmin çerçevesi oldu işte Malum, resmin konumundan bilinir usta ressamın sanatı Seni olduğu gibi yansıtan resim nerde diyorsan Ressamın içine bakıp hünerini orda görmelisin Camlarının parlaklığını senin gözlerinden alan Göğsümdeki sergide asılı resme ulaşmalısın
Rolünü şaşıran kötü bir oyuncu misali Ya da azdıkça içine sığmayan öfkesi taşıp Kendi yüreğini zayıf düşüren çılgın biri gibi Unutuyorum, kendime güvenim olmadığından mutlaka Tam olarak söylemeyi aşk oyununun sözlerini Ve aşkımın yükü öylesine ağır geliyor ki bana Kendi aşkımın gücü karşısında eziliyorum sanki O halde, ne demek istediğimi bakışlarım anlatsın
Yaşlısın deseler de bana, inanmam aynalara Gençlik ve sen aynı yaştasınız ya Ama zamanın yol yol izler açtığını görürüm de sende Anlarım, er geç bana da gelip çatacak ölüm Seni baştan ayağa saran şu güzellik var ya Yüreğimin en gösterişli örtüsü de o işte benim Göğsünde yaşadıkça yüreğim, yüreğinse ben de arttıkça