filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır...
İçimde bir sıkıntı var Yerli yersiz bir korku var Bilsem benimle olacaksın Dağılacak o bulutlar Bir sürü güzel anımız var bizim Onları da alıp gidelim mi Ama bunun yanması, sönmesi, ölmesi, bitmesi var Sonra birde dağılması toplaması var Hadi o zaman ne duruyoruz Yürü o zaman ne bekliyoruz
Sebebimden doğmuş oldum seçmeden Çekeceğim derdim nedir bilmeden Yüklediğin yükle yıkıldım kaldım Vereceksen akıl verme istemem Verme verme verme akıl verme Vereceksen huzur ver vereceksen huzur ver
Ah nihayet aşk kapımı araladı Usul usul yanıma sokulup Özüme daldı Sen daha önceleri nerelerdeydin Demlendim kollarında Ateşinde
sevdim çok sevdim tanıdım aşkın en saf halini kokladım gecelerce bıraktığın eşya ve boş evi uzanamadı elim telefona defalarca gidip geldim
Takmış koluna elin adamını Beni orta yerimden çatlatıyor Ağzında sakızı şişirip şişirip Arsız arsız patlatıyor Belki de bu yüzden vuruldum Sahibin olamadım ya
Yar, yemin isteme, yemin etmem Yeminler tutulmaz ki Söz; o benimse Sözün emin elde Güvensiz tutulmaz ki Yağmura sor, çöle sor, dağlara sor Bir tek bana sorma
sen önce tanı bil kendini sarılda kalbine sonra beni sev dedi hepimiz yalnızız bu yolda hayat denilen oyunda
Yine yüzünden düşen bin parça Dalıp dalıp uzaklara iç çekiyorsun Eğer bıçak kemiğe dayandıysa Niye bu amansız acıya göz yumuyorsun? Akıl karı değil ızdırabın böylesi Bu aşk değil esaretin ta kendisi Ben senin yerinde olsam