filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır...
Ve bir gün gelir Gitmenin ağırlığında ezilir gönlün Kalabilmek imkan dahilinde amma Gidebilmek büyük sürgün Bir kez yıktığın umutları Bir daha yıkarak kalabilirsin oysa Ama kolay değildir Kaçılmıyor kendinden uzağa
A benim can cazım ah Yıllar eskitir mi sandın Bu büyük sevdayı A benim gül yüzlüm ah Geçer mi sandın zamanla İçimizdeki sancı Herkes daha çok senken Her an sana benzerken Kalbim sana emanetken
Aklıma yazık, bulmada aciz Gönlüme yazık, sevmede aciz Nefsime yazık, bilmede aciz Her yer dünyalık, bulunamaz iz Nasibim fani, yok fena denizi Kaybettim bulmadan açık bir gizi Kulak sağır gözüm kör göremez sizi Uyuklarken uyanık durmaya aciz Rahmet deryası dururken sağda Yüreğim bir garip aşka müptela Her yer Allah diyerek haykırıyor da Lal oluyor benliğim …
Continue reading “Mehtap Karakaya Acizdir Sevda Yazık Nefsime”
Yalan bil anıları, sakın inanma Gözlerinde öldüğüm bir yalandı say Gelsin diye ettiğim dualarıma Niyetinden şüphe et başlamadım say Uğruna feda oldu gençliğim Her gece rüyamda sendin seçtiğim Ölümü elinden son nefes bildim Yaşamaktı zindanım sen yalandı say Kapattım gönlümü aşka sevdaya Uğruna döktüğüm yaş etmez ki paha Yaralarıma Yaradan şahit amma Sen yine de …
Durmuyor yürekte durduğu gibi Dökünce kaleme hislerimi Umudum sönüyor yavaş yavaş Düşmüşüm kuyuya Yusuf misali Yalnızlık hüküm sürmede yine Ve yıldızsız gece Hangi dala uzatsam elimi Kırılıveriyor boyluyorum en dibi Hakimin kalem kırması gibi
Yüzümün bir yanı kara hep İçimde gidişinin tarifsiz hüznü var Bakma buz kestiğine her yanın Yüregimde alev yüklü diyarlar Hiç bir kelime anlatamaz ki Yokluğu yalnız ve kimsesizliği O yüzden boşuna zorlama, Tadıdır acıların tarifsizliği. Mehtap Karakaya Gümüşservi 20.12.2012
Ve yine uzarken yollar Geride buruk kalpler bırakır Ayrılık endişesi büyürken öylece Gönül acıyla demlenir yine Kimden ayrıldığından çok Ayrılık büyür gözünde Mahsunlaşırsın Elin havada, sözler beyhude. Mehtap Karakaya Gümüşservi 20.12.2012 Saat: 11.39
Yoruyor hayat Oysa bir umudum var adı yaşamak Sadece ve sade yaşamak Ölmeden her gün Ölümü bir güne sığdırmak Bulutları mavide yitirerek Kıyasıya değil doyasıya
Gönül senin derdin nedir de hele Bulunmazı buldurmaya çalıştın Kapıldında bir hayalin peşine Düğüm düğüm sızıya alıştırdın Tutmak kolay bırakmak zordur seni Çarptıkça kavurdun değdiğin yeri Varlığınla aşk dediğinden beri Savaştayım aklımı karıştırdın Sen konuştun ben köleydim sadece Aşk aradın bilmedin ki bilmece
Yeniden sevebilmek için Ne zaman yola çıksam Bir taş olup düşürüyorsun beni Yola çıkamadan yara alıyorum Ve anıyorum sen olan dünleri Ne zaman unuttuğumu sansam Varlığın yüreğimin en kuytusundan Gösteriveriyor kendini Ne zaman bulmak istesem Eski gülüşlerimi Sana benziyor her yanım Sen gülüp sen konuşuyorum besbelli Tutuluyorum sana
Ellerimi açtım ya Rab yalvarıyorum Bu amansız acı dinsin ne olur Halim perme perişan gün sayıyorum Benide yanına alsan ne olur Gündüzüm bir başka gecemse ziyan Beynimin uğultusu dinmedi bir an
Koca bir hüzün bu gece Sırtlanmışım üstelik Yalnızlığıma inat eksilmeden duruyor İçimden bir ses derin ve kesik Bu gece gamlı gece Az sabret diyor Sitemliyim ve kırgın tüm insanlara
Karanlık sularda ruhumun gölgesi Baktıkça boğuyor, bakmasam ziyan Çektikçe çekiyorum ateş nefesi Çekmesem ölürüm, yanıyorsa yan Bir an huzur buluyorum dinginliğinde Bir anda bakıyorum her yerim viran Yüreğimin acı veren sessizliğinde Anlamıyorum ne yok, nedir var olan Hiç olasım geliyor hep olmak için Uğultusu boğuyor karanlık gecelerin Neden düşünüyorum varlık niçin Ölüyor doğuyorum dostlar sevinin …
Continue reading “Mehtap Karakaya Yalnızlık Bile Oydu Bu Gece”
bilmem ki gönlünde kimin yeri var ben miydim sevdiğin yoksa sen misin yalancı yar çok şey mi istedim bilmem ki senden ne olurdu sanki birazcık sevsen dilerim tozu kalsın yılların gönlünde ne zaman ah çeksen ben düşeyim fikrine ve öyle seveme öyle seveme ki
gün geçtikçe daha bir benziyorum sana gülüşüm bile sanki senden bir parça demleniyorsun gönlümde sen oluyorsun her dem aslında öyle aşikar ki varlığın etrafımdakilerin sen diye seslenmemesi garip çok özlüyorum öyle çok özlüyorum ki kendimden sen ederek gidermeye çalışıyorum yokluğunu