Sen gülünce güller açar, Gülpembe
Bülbüller seni söyler, biz dinlerdik, Gülpembe
Sen gelince bahar gelir, Gülpembe
Dereler seni çağlar, sevinirdik, Gülpembe
Güz yağmurlarıyla bir gün göçtün gittin
İnanamadık, Gülpembe
Bizim iller sessiz
Diyorum
Sefası bitti ömrümün
Şimdi dağa çıkarım, düze elveda
Düze duman çöker, düze kar yağar
Bahara elveda, yaza elveda
Bahtiyar
Derinde sızlayıp yaran
Kalbini dağlayıp üzer her zaman
Göze hüzün çöker, göze yaş dolar
Sevince elveda, düşe elveda
Şimdi öz kökünden süzülen benim
Özge budaklara dizilen benim
Şimdi ne sen sensin ne de ben benim
Biz ki biz değiliz bize elveda. Bahtiyar Vahapzade
Sevgili tutmuş yularımdan beni
Develer gibi habire çeker
Esrik devesini böyle nereye götürür
Böyle hangi katara
Hem canımı çiğnedi benim o
Hem bedenimi çiğnedi
Gönlümü bağladı benim o
Kırdı şişemi
Ne iş yaptırmaya götürür, bilmem
Nereye götürür beni
Sevgili takar beni oltasına
Sen gülünce güller açar, Gülpembe
