ali özdemir şiirleri

“Ali Özdemir Gül Kırmızı” Şiiri

Tuğrul Özdemir
Gel Ey! Gözleri hançer güzel,
Seni bekliyorum yıllardır,
Gel Ey karanlık gecemin saklı yıldızı!
İşte şarap kırmızı
İşte kan kırmızı.
İçelim aşkı.
Gül kırmızı.
Koklayalım aşkı.
Gel asra yemin olsun.
Tutalım sözümüzü.
Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk

Ali Özdemir Bulmamak Tek Ümidim Şiiri

Tuğrul Özdemir

Seni çağırır el ayak, dil dudak. Seni söyler cümle dilsiz şu alem. Kulağım her dem gel sesini duymakta. Geceler nasıl gündüzü çağırır ise. Seni çağırmakta cümle tellallar. Güneş elinde tokmak ay davulunu çalmakta, sen duy diye. Neredesin hangi bulutun ardına sığındın. Hangi duanın amininde saklısın, bunu bilmiyorsun? Gözyaşlarım ile aldığım abdestimin birazdan cemaline duracağım kıblemin şahididir cümle aşıklar. Halime dua edin ben onu arıyorum, bulmamak tek ümidim…

Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk

Ali Özdemir Bir Kadını Olmalı Adamın Şiiri

Tuğrul Özdemir

Bir kadını olmalı adamın
Nazar değmesin dediği
Bir kadın
Kucağından su içmeli
Avuçlarından içmeli su
Hasretinle yanmalı
Ateş gibi bakmalı
Bir kadını olmalı adamın
Latin ateşinde raksı seven
Rakı içen, şarap içen
Türkü musiki bilen
Türkü sanatı seven
Bir sesi olmalı kadının
Kuş gibi
Yel gibi bazen
Sırtını dayadığın
Bir dağ gibi olmalı Daha Fazlasını Oku →

Ali Özdemir Hayat Kadını İsimli Şiiri

Tuğrul Özdemir

Hayat kadını
Kadının hayatı
Söz vermez yemin tutmaz
Aşk ile tuttuğu eli bırakır bir anda
Tutkuyla öper isterse eğer
İstemezse hasım kesilir bir anda
Hayat kadını doğurur
Kadın olmaktan çıkarır hayatı
Hayat kadını sever
Tutkuyla öper erkek
Zamane kadını unutur
Unutmaz hayat kadını.

Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk

Ali Özdemir Aşkın İlk Günahı İsimli Şiiri

Tuğrul Özdemir

Çıplak ayaklı bir günah
Tenin ateş yalazı
Mecusi tapınağında bedenim
İnkar, isyan ve eylem
Küfre sokar her kadın
Cennet kovar iblisi
Kadın kandırır ademi
Unutulur verilen söz
Bir ilham bir merak
Yazgıdır imtihan
Elma, ateş ve kadın Daha Fazlasını Oku →

Ali Özdemir Dön İsimli Şiiri

Tuğrul Özdemir

Seni seviyorum dön artık
Evin içi her köşesi yalnızlık
Gittiğin sabahın ayazı
kahvaltı tabağı
Dudağının değdiği çay bardağı
Öylece duruyor
Seni seviyorum dön artık
Bitmeyen bu hasret
Bana yaptığın haksızlık
Sessizliğe terk ettin bu şairi
Boynu bükük bırakıp
Şiirlerin ahengini veznini
Hüzünle doldurdun
Dön artık.

Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk
10/05/2017

Ali Özdemir Varlık Elbisesi Şiiri

Tuğrul Özdemir

Ey varlık elbisesine bürünen sen! Kendini yok bil. Bilki sen yokluk aleminden geldin. Sen yokken O vardı alemde. Söz o ki boşa gitmez bu dünyada. Her söz yokluk aleminde belirdi. Her davranışın oraya aksetti. Ateş yoktu sen ateşini kendin götürdün. Allah kullarına zulmedici olmadı. Sen zulmü kendine ettin. Her kişinin kendi cenneti veya cehennemi vardır. İyilik yaptın ise cennetine ağaç dikersin orayı süslersin ama kötülük yapar isen cehenneme çukur kazarsın.

Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk

Ali Özdemir İçimden Gelen Mektup

Tuğrul Özdemir

Sana yazdıklarımdan bir şiir çıkar mı bilmem. Sanki her şeyi yalan olan şu dünyada tek gerçek olan sensin. Her şeyi boş olan dünyanın tek dolu tarafı sensin. Bir Mevlana değilim ama sen de Şems olabilir misin? En tasavvufi öykülerin kahramanı olabilir misin? Yan yanayız ama bir hasret var bende içimi yakan burnumu sızlatan sanki ne olsa ulaşamayacak gibiyim sana ama uzakta değilsin cismimi eriten ruhuma mum gibi üfleyen o sır bakışlarını da biliyorum. Daha Fazlasını Oku →

Ali Özdemir Veysel’in Dili Şiiri

Tuğrul Özdemir

vavAşık Veysel’i ama etti bu alem
Kaderde baki yazılmış bu elem
Sazım bana emanet veren babam
Sözüm köz, ciğerim yanık neylersin
Aşk düştü gönlüne dil söyler oldu
Sazının teline bülbüller kondu
Güzeller hakikat kendinden bildi
Veysel aşkı gören göz şaştı neylersin
Seneler geçtikçe açıldı sırlar
Her çiçekten bal yapar mı arılar
Sivas’ta içtiğim o tatlı sular
Kor Veysel’in bağrı sönmez neylersin Daha Fazlasını Oku →