o zaman sen geliyorsun aklıma
ve birden bire kanatlanıyorum, bir tarla kuşu gibi, mest
içim aydınlıkla doluyor, yükseliyorum yükseliyorum
neşideler söylüyorum hayata
göklerin eşiğinden
bana ne toprağın çirkinliğinden
insanların zilletinden bana ne
hatıran öyle sonsuz bir hazine
ve sevgin öyle büyük mutluluk ki dostum
en mağrur hakanların tacını hor görüyorum. William Shakespeare
bakışlarda küçümseyiş okuyorum