Varlığın çiçek dolu bir bahar gibi müjde taşır yarınlara, kendi koncanda saklı kalmışsın ruhunla gömülüsün karanlığa. Dünyaya acımazsan eğer varlığın da bir mezar da son bulavak unutma.
Artmasını isteriz en güzel varlıkların
Güzelliğin gül yüzü solmasın diye asla
Bir güzel, yaşlanıp da göçünce bugün yarın
Anısı yaşar yine körpecik yavrusuyla
Ama can yoldaşındır kendi parlak gözlerin
Kendi ateşin besler ruhunun alevini
William Shakespeare Sone 1
Bir Cevap Yazın