Ey canımın canı! Ne vakit sundun da şarabı biz içmedik. Hem ne vakit ayık gördün bizi. Bir bakmışın ayda bizim izimiz, bir bakmışın bulutlara naz etmişiz. Güneşi almışız koynumuza cilve etmekteyiz. Sen yinede gönlüne bak ey canımın canı…Unutma bizi…
Ali Özdemir
Seyyah-ı Aşk
Sözü sır dolu, kim bu sırrın sahibi, sanal bir perdenin arkasında yaşıyor, sanki bir şey gizliyor, geçmişi çok karanlık, güvenmiyor kimseye, göstermiyor yüzünü kimseye.
Sır var sözünde
Ayrılmak zordur, insanın geride sevdiklerini bırakmasından daha zor ne olabilir. Kalmak da zor, gideni beklemek de zor. Arılık ayrılana da zor, bekleyene de zor. Geride kalan hep gözyaşıdır.
Geride kalan ne aşk ne aşık
Ne söz ne şiir
Geride kalan
Geride kalmak zorunda bırakılan sadece
Ürkek bakışlar
Dur gitme diyen yakarışlar
Geride kalan hep
Sessiz yürekte biriken
Birkaç kelime
Laf idim ağızda küfür oldum, kalbe geldim kalpte mühür gördüm, sofuya düştüm değerimi bilmedi, söz idim ağızda zehir oldum, aşka geldim aşığa nehir oldum, üstad bildi kıymetimi dilinde saf kaldım.
Laf idim ağızda küfür
Kalbe geldim kalpte mühür
Zahide düştüm dilde hakir
Söz idim ağızda zehir
Aşka geldim aşkta nehir
Üstada düştüm dilde bakir
Laf idim söz oldum
İkimize karşı esen bir rüzgar var, ama bize aşktan esiyorlar bu rüzgarlar, eminim sende duyuyorsun bu aşkı, gücümüze karşı yenilen insanlar bize hasta diyorlar, ikimize karşı bir rüzgar var, hasta.
Biri benden bi şey çaldı
İnsan helal olarak kazandığı para ile ancak belli bir noktaya ulaşabilir. İnsanın malı çoğaldıkça içine haram para girmeye başlar ve malına haram karışmış olur. Çok konuşan insanda eninde sonunda ne kadar dürüstte olsa mutlaka bir yerlerde yalan söylemeye başlar.
Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.
Yunus Emre
Özünü bilmeyen, özünü görmeyen insan kendini kabuktan ibaret zanneder.Cevizin dışı sert bir kabuktur ama içi yumuşak yemişten ibarettir.İnsanın gerçek kimliğinin farkına varabilmesi için dış kabuğunu kırması gerekmektedir.En büyük gafillik ise kişinin kabuğu ile yani dış görünüşü ile öğünmesidir.
Ey özden habersiz gafil! Sen hala kabukla öğünüyorsun!
Mevlana
Gece uzun sabah oluncaya dek ağlatsan da beni, sessizim ne kadar üzsen de beni, dilim söze gelmiyor seni üzmemek için. Senin kalbini kırdığım zaman biliyorum ki kendi kalbimi kıracağım. Ellerinde ateş ellerin tutulmuyor, gözlerinde kara bir deniz gözlerine bakılmıyor. Her sözün zehirli bir ok gibi seninle konuşulmuyor sevgili.
Kalbin ellerimde kıramam
Kalbin kalbimdir sevgili
Ellerin ellerimde tutamam
Ellerin ateştir sevgili
Gözlerin gözlerimde dalamam
Gözlerin denizdir sevgili
Konuşmadan bilinmez insanın ne olduğu.O yüzden insanın kimliği dilinde ve dilinin söylediklerinde saklıdır.Akıldan geçen düşünceler, dil ile söze gelir.Söz ise adamın kimliğidir.İnsan dilinden çıkana çok dikkat etmelidir.İnsan dili ile birçok gönüle girebileceği gibi, dili yüzündende birçok gönüldende atılabilir.
İnsanın kimliği dilinin altında saklıdır.
İran Atasözü
Kalp çalar, kalp hırsızıdır insan.Hiç bıkmaz aşk peşinde koşmaktan.Her zaman aşk peşinde koşarken insan, zamanı geldiğinde ise aşk peşimizden koşar.Aşk bizi bulduğunda ise yerinde olmayan aklımız başa gelir birden.Alem bir başka görünür göze.Dünya bir başka güzel görünür.Kovalayan kaçar, kaçan kovalar.Hayat ırmağı asi olur, tersine akar yatağına inat.