Helal kıldı ma’şuka aşık kendi kanını
Ma’şuk nakşından okur aşk eri Kur’anını
Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Aşık kendi bırakır boynuna urganını
Gitmez aşık gözünden hergiz ma’şuk hayali
Nitekim zilha verir Yusuf’un nişanını
Dirlik budur aşıka ma’şuk yolunda öle
Sorarlar ise aydam aşıkın burhanını
Belkıys ile Süleyman aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını
Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
Zühre yüzün görecek unuttu Rahman’ını
Güzaf görmen siz aşkı kime oğradı ise
Mende Mecnun’dan füzun aşıklık istidadı var
Aşık-i sadık menem Mecnun’un ancak adı var
N’ola kan tökmekde mahir ola çeşmüm merdümü
Nutfe-i kabildürür gamzen kimi üstadı var
Kıl tefahur kim senün her var men tek aşıkun
Leyli’nin Mecnun’u Şirin’ün eger Ferhad’ı var
Ehl-i temkinem meni benzetme ey gül bülbüle
Derde yoh sabrı anun her lahza min feryadı var
Öyle bed-halem ki ahvalüm görende şad olur
Her kimün kim devr cevrinden dil-i na-şadı var
Gezme ey gönlüm kuşu gafil feza-yı ışkda
Helal kıldı ma’şuka aşık kendi kanını