Necip Fazıl Kısakürek Kaldırımlar Şiiri

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum Yolumun karanlığa karışan noktasında Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar Bu gece yarısında iki kişi uyanık Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar İçimde damla damla bir korku birikiyor