Kayın – valide, Kayın – ço, Kayın – ana (Kaynana), Kayın – peder (kaynata-kayınata) gibi eşlerimizin ailesine verdiğimiz bu isimlerin Türkçedeki kaynağı Kayın ağacıdır. Kayın ağacı genellikle büyük, dik gövdeli ve yayvan bir tepeliği olan ağaçtır. Yaprakları genellikle düz kenarlı, sivri uçlu ve oval şeklinde ve genellikle parlak yeşil renkte olup sonbaharda sarı, turuncu veya kahverengiye dönüşür. Kayın ağacı, eski Kam Türk kültüründe, kutsal ve önemli bir ağaçtır. Her ağacın bir geçmişi, kültürel hayatla tıpkı kökleri gibi sımsıkı bağları vardır. Tüm dünya mitolojilerinde hayat ağacı olarak betimlenen kayın ağacı da, Türk mitolojisinde kadın kelimesiyle eş anlamlı olmasıyla birlikte doğurganlığı simgelemektedir. Bu ağacın Tanrı’nın ağacı olarak kabul edilmesi nedeniyle, kayın ağacının yanında edilen duaların Tanrı’ya ulaştığına ve kabul olduğuna inanılmaktadır. Kayın ağacı, dünyanın en hızlı kaynayan, birleşen ağaç cinsi olduğundan, orta Asya, Kam (şaman) Türkleri bu kelimeyi, iki ailenin birleşmesi, kaynaşması anlamında da kullanmışlardır. Kayın hecesi (eçe, eke, ağabey anlamında) zamanla “Kayınço” olmuş. Kayınpeder kelimesindeki “peder” kelimesi ise Hristiyanlardan değil, Hintçe-Farsça dilinden “baba” anlamına gelen “padar” kelimesinden gelmektedir. Ayrıca Kaynata kelimesi de “Kayın ata” kelimesinden gelmektedir.
