Ozan bulutlar prensine benzer, senli benli yaylara güler, fırtınada sallanan, yere sürülmüş yuhalar arasında sürüklenen, yürüyemez albatros dev kanatları yüzünden.
Tayfalar sık sık yakalar, iş olsun diye
Koca deniz kuşlarını, albatrosları
Keskin çukurlar üstünden kayan gemiye
Eşlik eden o kaygı bilmez dostları
Ama bırakıldılar mı güvertelere
O gök kralları ne sünepe, ne sarsak
Seriverir koca kanatlarını yere
Yanlarında sürünen kürekler gibi, ak
O kanatlı yolcu ne miskin, ne sümsüktür Okumaya devam et
Charles Baudelaire Albatros
Bir Cevap Yazın