filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır...
Bilakis onca sınırın, onca yalçın duvarın Oldukça itici kapısı aniden açılır Ancak sabık kayanın muradıdır yarın Her nefer kolay ve densiz alınır Buluttan, sisten, sağanaktan yalın Alır bizi, kendisiyle, zan onunla aşılır Hoş tanırsınız, alçak uçar tüm kuşaklarda Bir kanatlanma ve çağlar arkamızda Johann Wolfgang von Goethe
Niçin bize öylece nazar eğledin Geleceğimize karamsar baktığımız Sevdamıza, ferdi mutluluğumuza Derman olarak yanaşmadığımız Kader, neden kısmet eyledin o duyguları Birbirimizin yüreğini anımsadığımız Sık olmayan kalabalıklar ortasından Asıl yakınlığımızı ha bire aradığımız
Hiç kimse, kollarında bir çocuk tutan anne kadar çekici ve bir kaç çocuk arasındaki bir anne kadar saygı değer değildir. Johann Wolfgang von Goethe
Aslında bilim kendi başına öyle büyük bir kitle ki bir çok insanı taşır, oysa onu hiç bir insan taşıyamaz. Goethe
Düşünmek kolaydır, yapmak zordur. Dünyada en güç olan şey de düşünüleni yapmaktır. Goethe
Evin kıymeti ancak akşam olunca anlaşılır. Johann Wolfgang Von Goethe
Sevgiye ve tutkuya açık bir kalp kadar dünyada değerli bir şey yoktur. Goethe
İnsan her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli ve mümkünse birkaç mantıklı cümle söylemelidir. Goethe
Sevilenin kusurlarını hoş görmeyen sevmiyor demektir. Johann Wolfgang Von Goethe
Sen ikimizi rüyada çok gördün Beraber mihraba erdiğimiz gün Kendini gelin, beni de damat Uyanırken onca aldım ağzından Beklenmedik andı işte o zaman Alabilindiğince öpücük, vuslat En içten mutluluk, duyduğumuz tin Kösnüsü kimi aşırı engin saatlerin İçlerinde basiretle uçtu gitti sanki Neye yarar, tadını çıkarsam da şimdilerde Öyle kor zevkler kaçar ki kimi düşlerde Bütün …
Continue reading “Johann Wolfgang Von Goethe Mutluluk ve Rüya”
Soluyorsunuz, hoş güller, Sevdam sizi taşımadı; Açılın, ah! şu Umutsuza, Ruhumu gam sardı. Yasla anıyorum o günleri, Ben, Melek, sana aşık, Gizemli ilk Goncan teselli, Eren bahçemde alışık. Tüm çiçekleri, tüm meyveleri Ayağına taşıdığımda,
Görün Taşpınarını, Şenaçık, Sanki Yıldıznazarı Bulutlardan aşağı beslemiş delikanlılığını iyi ruhlar Kayalıklar ortası çalılıkta Körpegenç oynuyor buluttan dışarı Kaya taşların üzerine, şahlanıyor yine gökyüzüne Doruklar patikalarından rengarenk çakılları kovalıyor Ve er lider tekmeleriyle kardeş pınarlarını koparıyor Beraberinde ileriye Aşağıda derede adım atmalarının altında Çiçekler oluşuyor, ve çayır yaşıyor nefesiyle
Kalbimi hoplatan da ne Nedir beni dışarı çeken Çevirip de sıkarak Evden itip yuvadan eden Aynı ta oradaki bulut Kayalardan sıvışır gibi Göç etmek istiyorum Varmak ve kalmak bengi Aha salkıyor kargalar Dostane uçuşlarıyla; Karışıyorum aralarına
Dokunmayın parlayayım, olana kadar Sakın beyaz elbisemi çıkarmayın Bakın gidiyorum doğrudan aşağıya Bu güzel dünyadan O muhkem yuvaya Orada az biraz sakin dinlenirim Sonra o körpe Nazar açılır Ak kılıftan kurtulur salınırım Kuşağım ve kudretim sıyrılır kalır Ve malum yüce kılıklı endamlar Onlar karı kocaları sormazlar