_seni gördüm yavrum
Zayıflamışsın, dal gibi
Yaraların vardı üstünde
Hiç geçmemiş gibi
+Annam canım Annam
O ben değildim
Sırtımda gökkuşağı vardı
Bedenim sendeydi
Ben bende değildim
♥Her şeydir zaman aslında ve aynı zamanda hiçbir şey çünkü savrulur durmadan, akıp gider ama bir şey direnir ona bir şey korur kendini, bende saklı, bende kayıp, yıpranmış bir şiire sakladım, en gizli sözde şimdi.♥
bir dağın uzantısı olmak
sana yetmediği zaman
gör ki sıradağlar talanda…
sözlere bak, bağı çözük çiçekler
gibi ortada, dağılmış duruyor
nerdesin? hangisinde? solmakta mısın
doğrularda ve yalanda?
işte hangi uçurum dillerinin
dip kuytularında olmak
beni sana göre daha sınırda kılar?
ve aramızdaki sınır
hangi kaybolmalarda?
♥Herkes gitti bu yerden, sadece ben kaldım. Kendi kendimi avutuyorum. Bir hayalet gibi geziniyorum. Ses yok, seda yok, yalnızca gölgem gezinir. Yalnızca karanlık.♥
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin ağaran dağları nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hulya gibi yalnız gezinenler köye indi
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayalet gibi, ben kaldım o yerde.
Yahya Kemal Beyatlı
”Ararat’a”
Kimi sevsem sensin
Sende nefret ettim
Aşktan
Ararat’ın ortasında bir ağrı
Sürgün ateşlere yanarım
Kar beyaz bir kardelenim
Yan yana
Alt alta
Bir efsane ağlarım
Sular dinince çağrı
Sular dinince ağrı
Bir efsane yazarım
Gülbarım
Saçının teline mahkum
Sürgün bir dağ ateşi
Zindanlarda bir ağrı
Ey Gönül! Dağlar var dağlardan yüce bilmez misin? Dağ mı dayanır bu inanılmaz güce, ben bu derdimi üç gün üç gece, söylerim dağlara taşlara bitmez bu dertler yalnız başına.
Ey benim divane gönlüm
Karacaoğlanım bitirdim gençlik çağımı, var mıdır yüce Bin Boğa’nın, Bolkar’ın dengi, Soğanlı’dan yücedir koca Bey Dağı, Erciyes gibi ulu pirin var dağlar.
Dinleyin ağalar, size söyleyim