Aşkın pazarında canlar satılır canım, satarım ben bu canımı alan bulunmaz bir türlü, Yunus öldü deyu selamı verirler canlar, ölen beden imiş, aşıklar ölmez Yusuf’um.
Yusuf; u kaybettim Kenan ilinde
Öyle zamanlar yaşanır ki herkes herkese yük olur. İnsan insanı taşıyamaz hale gelir. İkilik birliğe yük olur. Yalnızlık yalnıza yük olur. Karanlık bile aydınlığa yük olur. Yokluk bile aydınlığa yük olur.
İnsan insana yük
Can bedene yük
İki olan bire yük
Çare mi olsan tek
Çaresizlik çareye yük
Yalnızlık yalnıza yük
Karanlık aydınlığa yük
Çare mi olsan tek
Yıldızlar semaya yük
Vazgeç gönlüm sen bu aşktan, senin değerini bilen mi var, vazgeç artık dert çekmekten, seni ancak senin gibiler anlar. Kapat gönlünün kapısını girmesin o hayırsızlar, elbet bu dünyada bir seni anlar.
Vazgeç gönlüm sen bu aşktan
Vazgeç gönlüm sen bu aşktan
İnsan denilen varlık arayana ümittir, arandığında ümitsizdir, arayana çaredir, arandığında çaresizdir. Aslında ümitte çarede kendidir. Aramak isteyen ve aramaktan bıkmayan her insan kendi gücünün farkına eninde sonunda varacaktır. Yeterki ümidini yitirmesin, yeterki çare aramaktan vazgeçmesin. Arayan bulur.
Ya ümitsizsiniz, ya da ümit sizsiniz; ya çaresizsiniz, ya da çare sizsiniz.
Behçet Necatigil
Kalbimin tam ortasındayım. Kalbim ağır yaralı, kalp atışlarım durmak üzere. Gözlerim kapalı seni düşünmekten. Adını duymak yeter bana.Yeter çaresizliğime geçmiş hatıralar.Çaresizlik çare olur yaralatıma. Düşünce suçlusu beynim müebbet yemiş sevgiliden. Söz ver. Söz verde öldür beni. Fazla yaşatma artık canım acıyor.
Tam ortasındayım