filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır…
İnsanoğlu bildiği şeylerden çok bilmediği şeylere inanır. İnsan bildiğinden değil, bilmediğinden korkar. Korku ise yanlış şeylere olan inancı arttırır.
En çok inandığımız şeyler, en az bildiklerimizdir.
Montaigne
Kendini bilen insan evreni anlayan insandır. İnsanlar yüzyıllardır akli dengesi bozuk insanları toplum dışında tutmuşlar ve sorunları ile yeterince ilgilenmemişlerdir. Akli dengesi bozuk insanlar normal insanlardan daha hassas ve zekidirler, bu yüzden deliler deli olduklarını kabul etmezler.
Bir deliyle benim aramda tek bir fark var. Deli aklının yerinde olduğunu sanır. Bense deli olduğumu biliyorum.
Salvador Dali
Ya Rahman! Beni bana bildir de bende bileyim beni. Ben beni bilirsem gelirim kendi benliğime. Yokluğumda seni bileyim, her dem seni anayım. Seni bilmeyen beni neyleyim.
Yarabbi! Bildir de ben beni bileyim. Beni bilen ben ile kendime geleyim. Benim bensizliğim ile ben seni bileyim. Seni bilmeyen beni ben neyleyeyim.
Bilmek, nesnel gerçekliğin elde edilmesini dile getiren bir kelimedir. Bilme süreci içinde ise bilgi edinilir. İnsanın tarih içinde bilme süreci zorunlu olarak gerçekleşmiştir. Çünkü insan yaşayabilmek için üretmeye, üretebilmek için de bilmeye gereksinim duyuyordu. Bilme, nesnelerin özelliklerini ve doğanın yasalarını tanımayı gerektirir. Bir şeyi bilmek için öncelikle duyu organlarımıza güveniriz. Duyu organlarımız yoluyla algılayıp tanıdığımız bir nesneyi, aklımız yoluyla inceler, üzerine düşünceler geliştiririz. Okumaya devam et “Mevlana Sözleri”