Yusuf Hayaloğlu Neylersin Şiiri
Bazen acı dinmez, bazen de yağmur Sevgilim gülümse, her şey unutulur Suskunuz bu akşam üstü
filozof sanata, sosyolog edebiyata aşıktır...
Bazen acı dinmez, bazen de yağmur Sevgilim gülümse, her şey unutulur Suskunuz bu akşam üstü
Yoruyor hayat Oysa bir umudum var adı yaşamak Sadece ve sade yaşamak Ölmeden her gün Ölümü bir güne sığdırmak Bulutları mavide yitirerek Kıyasıya değil doyasıya
Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda, budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin. Özdemir Asaf
denize baktım balığı gördüm denize yaklaştıkça nem sevdadan ıraklaştıkça gam artardı hele sevmeye dair bir umut yoksa yürekte felç olurda bedenin sevmeye gebe yanları yatağa yattım yastığı gördüm bir yastıkta kocamıştı bütün evliler arkalarında kirli bir yastık kılıfı bırakarak yere baktım yeli gördüm
Oraya gitme demedim mi sana Seni yalnız ben tanırım demedim mi Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi ben’im Bir gün kızsan bana, alsan başını, yüz bin yıllık yere gitsen Dönüp kavuşacağın yer ben’im demedim mi Demedim mi şu görünene razı olma Demedim mi sana yaraşır otağı kuran ben’im asıl Onu süsleyen, bezeyen ben’im demedim …