Bu bir dağınık gazeldir, yaşanmış kendi içinde sömürge bir ülke için. Çocukluğum kalır, gençliğim kalır, göç geçer, acı bir çığlık gibi hüzünlü bir ayrılık kalır. Bu memlekette nem var, nem varsa sende kalır. Anılardan bir haz, ardında bir dağınık gazel ile, kül ile, ankara’da bir ölü yılmaz kalır.
“eski güzel şeylerden değil, yeni kötü şeylerden başlamak gerekir.”
Walter Benjamin
göç
geçergeçer ayrılıklar baladı siyah bir orman olur gençliğimiz bize böyle pay kalır bize böyle pay kalır
ağla sömürgem, belki dönemem oralarda usul usul talazlanan nehirlerde yaz kalır kış yanar, düş üşür yüreğimde ağlarım, gözyaşım beyaz kalır
sonra askerler yeniden kuşatırlar aşınmış kaleleri bin havar parçalar gecenin döşeğini ocaklar iniler, yas büyür, orta yerde kan kalır dıngılava’da peştamallı çocuklar havuzlara işerler gözlerinde bir mahmur özlem kalır derken bir ankara, bir poyraz beni döve döve içeri alır yollarda giderek uzaklaşır, giderek uzaklaşır fahişeler terli kasıklarıyla sabaha uğurlanır kuşlar inkâr edilir, gökyüzü yağmalanır ben büyürüm bu kederle kalbim uslanır
ağla sömürgem! ağla ve kucakla kumral delikanlını buralarda çatılmış bir tüfeğim böğrümde taflan kalır şimdi kızılay’a da oturmuşum hasretin kancasında geçer zaman, geçer yıllar, günlere bir yeni hazan kalır ağla sömürgem, sen hep mağlup bir ağlayışta ben uzak susarım bu mağlubiyet için hep anlayışla bak, çöpçüler bu geceyi de piç edip süpürdüler ben ise haber değeri bile olmayan bir haykırışta özleminle hala bir yakarışta
ağla! ben de ağlarım gözyaşlarım özlemine az kalır buralarda nem var! nem varsa sende kalır daha çağırırken anı bile kalmaya tenezzül etmeyen o dağ dorukları sömürgem yaslar durur sesime kırgın ayrılıkları ben gittim ve yittim! oralarda usul usul talazlanan nehirlerde yaz kalır yaslarım günleri yüzüme gözyaşım beyaz kalır burada yıllar küfürle uğurlanır ben büyürüm içindeki haylaz çocuk uslanır ve günler geçer, herkes gider, pistler boşalır sahnede bir ben, bir kurtlar, bir klasik dans kalır
ağla sömürgem, buralarda döne döne mem! artık bir yeşile dolmasak da anılardan haz kalır sen de bir zaman duyarsın bir gün bir taze mezar kazılır ardında bir dağınık gazel ile, kül ile ankara’da bir ölü yılmaz kalır Yılmaz Odabaşı