♥Herkes gitti bu yerden, sadece ben kaldım. Kendi kendimi avutuyorum. Bir hayalet gibi geziniyorum. Ses yok, seda yok, yalnızca gölgem gezinir. Yalnızca karanlık.♥

Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin ağaran dağları nerde!

Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hulya gibi yalnız gezinenler köye indi
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayalet gibi, ben kaldım o yerde.

Yahya Kemal Beyatlı