Benim derdim önümdedir, sevincimse arkamdan gelir. Yola girmek kolay da ilerlemek o kadar zor ki, rahata kavuşmak haram bana, derdim hep önde gider, gülmek zor gelir bana.

 

Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor

Şu yorucu yol var ya, ben sonuna vararak

Rahata kavuşmayı umarken, şöyle diyor

Sen ne kadar gidersen dostun o kadar ırak

Beni götüren hayvan, üzüntümün yorgunu

Güçbela yürür benim dert yükümü taşırken

Zavallı, bir sezgiyle öğrenmiş sanki şunu

Binicisi hız sevmez senden uzaklaşırken

Kanlı mahmuzum bile onu öne süremez

Sağrısını öfkeyle bazen dürtükleyince

Yalnız inilder de, başka yanıt veremez

O, derisini deşen mahmuzdan keskin bence

Çünkü o inleyişten şu doğuyor kafamda

 Benim derdim önümde, sevincimse arkamda

 

William Shakespeare