Gözyaşına sığınan bir çocuk gibi
Düşlerimin diyetini öderim yalnızlığımla
Takvimler gardiyan gibi dikilir başucumda
Şiirler birikir dudaklarımda
Çığlıklarım olur o duyduğun kelimeler
Sorarım kendime:
Temiz bulut kalmış mıdır acaba?
Zamansız açıp üşüyen çiçekler gibiyim
Günler ölü doğar avuçlarıma
Ellerimle beslerim hüznü
Beklerken cemreler düşüren gülüşlerini
Kalemim hedefsiz yolların yorgunu oldu
Ellerin kokulu mektupların kesildiğinden beri
Koskoca bir hayatı sığdırmıştık sevdamızaSusmuş muydu kentler, susturulmuşlar mıydı?
Çocukların gözlerine sor şehirleri
Dünyanın aynasıdır çocuk gözleri
Canım canına susar bilir misin?
O an her şey susar bilir misin?
Birikmiş şiirler bile dağılırlar dudaklarımdan
Saklanacak bir kelime kalmaz o an
Ölümün rengine boyanır sanki her yer
Elimdeyse kırık dökük kelimeler…

Murat Halıcı