Hasretinden prangalar eskittim.Sensiz bu kaçıncı mevsim, bu nasıl yalnızlık.Bırakmıyor geleyim bu kahpe mapusluk.Zindanlar soğuk, zindanlar karanlık.Alem uyur rahat yatağında, uykusuz geceler kalır bana.Öyle bir düştünki içime dipsiz bir kuyu gibi.Çıkmıyor yüreğimden deli sevdan.Yokluğun cehennem olmuş, bırakmıyor peşimi.Hasretinden prangalar eskittim.

 

Seni anlatabilmek sen

İyi çocuklara, kahramanlara

Seni anlatabilmek seni

Namussuza, halden bilmeze

Kahpe yalana

Ard arda kaç zemheri

Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu

Dışarda gürül gürül akan bir dünya

Bir ben uyumadım

Kaç leylim bahar

Hasretinden prangalar eskittim

Saçlarına kan gülleri takayım

Bir o yana

Bir bu yana

Seni bağırabilsem seni

Dipsiz kuyulara

Akan yıldıza

Bir kibrit çöpüne varana

Okyanusun en ıssız dalgasına

Düşmüş bir kibrit çöpüne

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin

Yitirmiş öpücükleri

Payı yok, apansız inen akşamdan

Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene

Seni anlatabilsem seni

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini

 

Ahmed Arif