Ahmed Arif Ay Karanlık
Gözlerin mavi mavi bakar yangın mavisi.Rüzgarda asi bakarlar.Senden gayrısı yoktur bana.Ay karanlıktır.Göz gözü görmez.İtler aç aç dolanır sokaklarda bir yılan edasıyla.Gecenin bir yarısı çıkar gelirim kapına.Bir kedi yavrusu gibi inlerim.Dört yanımda puşt pususu.Baskın beklerim her gece.
Maviye Maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine
Rüzgarda asi, Körsem
Senden gayrısına yoksam
Bozuksam
Can benim, düş benim, Ellere nesi
Hadi gel, Ay karanlık
İtten aç Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım
İlle de ille Sevmelerim, Sevmelerim gibisi
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N’olur gel, Ay karanlık
Dört yanım puşt zulası
Dost yüzlü, Dost gülücüklü Cıgaramdan yanar
Alnım öperler, Suskun, hayın, çıyansı
Dört yanım puşt zulası, Dönerim dönerim çıkmaz
En leylim gecede ölesim tutmuş
Etme gel, Ay karanlık
Ahmed Arif
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
Bu yazı
Edebiyat,
Şiir kategorisine gönderilmiş ve
Ahmed Arif,
Ahmed Arif şiirleri,
Ahmed Arif sözleri,
ahmet arif,
ahmet arif ay karanlık,
ahmet arif ay karanlık şarkı sözü,
ahmet arif şiirleri,
ay,
ay ile ilgili şiirler,
ay şiirleri,
cıgara,
çıplak,
ferman,
karanlık,
leylim ley,
puşt,
suskun,
vurgun ile etiketlenmiş.
Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.
“…Çiçekdağı kıtlık, kıran
Gül açmaz, çağla dökmez
Şahmurat Suyu kan akar
Ve ben şairim
Namus işçisiyim yani
Yürek işçisi
Korkusuz, pazarlıksız…
…Düşün, uzay çağında bir ayağımız
Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri
Düşün, olasılık, atom fiziği
Ve bizi biz eden amansız sevda
Atıp bir kıyıya iki zamanı
Yarının çocukları, gülleri için
Her birinin ayva tüyü, çilleri için
Koymuş postasını
Görmüş restini…
He canım,
Sen getir üstünü..!”