William Shakespeare Sone 29
Hatıran öyle sonsuz bir hazine ki bana, sevgin öyle büyük bir mutluluk ki dostum, kendini beğenmiş padişahların bile tacı küçük gelir bana.
bakışlarda küçümseyiş okuyorum
yalnızım, bedbahtım, tesellisizim
gökler sağır, sesim boğuk
ve lanet okuyorum talihime
kıskançlıktan kuduruyorum
kiminin ikbalini
aczimden utanıyorum
hazlarım iğrendiriyor beni
o zaman sen geliyorsun aklıma
ve birden bire kanatlanıyorum, bir tarla kuşu gibi, mest
içim aydınlıkla doluyor, yükseliyorum yükseliyorum
neşideler söylüyorum hayata
göklerin eşiğinden
bana ne toprağın çirkinliğinden
insanların zilletinden bana ne
hatıran öyle sonsuz bir hazine
ve sevgin öyle büyük mutluluk ki dostum
en mağrur hakanların tacını hor görüyorum
William Shakespeare
Bu yazı
Edebiyat,
Şiir kategorisine gönderilmiş ve
bakış,
bedbeht,
haz,
ikbal,
kıskançlık,
lanet,
sağır,
sone 29,
soneler,
tarla kuşu,
William Shakespeare,
William Shakespeare şiirleri,
William Shakespeare sözleri ile etiketlenmiş.
Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.
